1 மதியம் சற்றே நிறம் மங்கும் மாலையின் ஆரம்பம்.”வாங்க சீக்கிரம்” என்று கூவினாள் மஞ்சு.அவள் ஓட்டத்திற்கு ஈடுகொடுக்க முடியாமல் திணறியவாறே பின்னால் ஓடினார்கள் அவினாஷும்

அனன்யாவும்.மஞ்சுவிற்கு என்ன வயதிருக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள்?இருபதுகளில்? டீன்ஸ்?மஞ்சுவின் வயது நாற்பத்தி இரண்டை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. பார்த்தால் சொல்லவே முடியாது. ‘சிக்’கென்ற உடலமைப்பு. முகத்தில் சிறிதும் சுருக்கமில்லாத பால்போன்ற தெளிவு. கூடவே ஒரு குழந்தைத்தனம் அந்த முகத்திற்கு அழகையும் இளமையையும் கொடுத்திருந்தது.”இருபத்தி ஏழு மதிக்கலாம்” என்றுதான் அநேகமாக மஞ்சுவின் வயதைக் கணிப்பவர்கள் கூறுவார்கள். இன்னமும்கூடக் குறைத்துச் சொல்பவர்கள் உண்டு. அதற்குக் காரணம் அவளது தோற்றம் மட்டுமல்ல, குன்றாத உற்சாகம். எந்த வேலையை எடுத்துக் கொண்டாலும் முழு முனைப்பு, குறையாத உழைப்பு, வெற்றி.அவினாஷும் அனன்யாவும் அவள் குழந்தைகள் என்று நம்புவது கடினம். பின்னே, மஞ்சுவிற்குப் பதினைந்து வயதில் குழந்தைகள் இருக்கிறார்கள் என்று நம்புவது கடினம்தானே? அதோடு, அவர்கள் பார்ப்பதற்கு மஞ்சுவின் கணவன் ரமேஷை ஒத்திருந்தார்கள். ரமேஷ் மட்டும் என்ன? அழகில் குறைந்தவனா? அவன் கம்பீரமான தோற்றத்தைக் கண்டுதானே முதல் பார்வையிலேயே அவன்மேல் காதல் கொண்டாள் மஞ்சு?”சீக்கிரம் வாங்க, ட்வின்ஸ்” என்று அழைத்தவாறே அந்த பெரிய நிலப்பரப்பில் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த ராட்சஸ பலூனின் கூடைக்குள் தாவி ஏறினாள் மஞ்சு.

அவனாஷும் அனன்யாவும் அதே உற்சாகத்துடன் உள்ளே ஏறிக் கொண்டார்கள்.”பலூன் உயரத்திற்கு வந்ததும் நான் கயிற்றைக் கழற்றி விட்டுடுவேன். அது காற்றோடு மிதந்து செல்லும். பின்னாடியே காரில் வந்து அது எங்கே தரையிறங்குகிறதோ அங்கே உங்களைப் பிக்கப் செய்துகொள்வேன்” என்றான் பலூன் கம்பெனி மானேஜர் விக்கி.”ஆல்ரைட்!” என்று கையைத் தட்டினார்கள் அவினாஷும் அனன்யாவும்.பலூன் மேலே உயர ஆரம்பித்தது. அவினாஷும் அனன்யாவும் உற்சாகத்தில் ஏதேதோ பேச, பாட, ஆட, அவர்கள் பாதுகாப்பை உறுதிசெய்தவாறே அவர்களுக்கு முழுமையாக ஈடுகொடுத்தாள் மஞ்சு. ஜூல்ஸ் வெர்ன் அடிக்கடி அவர்கள் பேச்சில் அடிபட்டார்.இன்னும் சில நிமிஷங்களில் பலூனைப் பூமியோடு பிணைத்த கயிறு வெட்டப்படும்… காற்றோடு பயணம் போகலாம்… கீ….ழே… உலகம் ஒரு 3-டி புகைப்படம்போல் விரியும்… ஆறுகள் சில்வர் புழுக்களாய் நெளியும். வீடுகளெல்லாம் பொம்மைகள்போல்… புல்வெளிகளும் வயல்களும் விதவிதமான பச்சையில் கம்பளங்கள்போல்…

இறைவனுக்கு உலகம் இப்படித்தான் தெரியுமோ என்று மஞ்சு ஒருகணம் எண்ணினாள். வானத்தை நெருங்க நெருங்க நமக்கே கடவுளர் போன்று உணர்வு தோன்றுகிறதே, அதனால்தான் கடவுளர்க்கு வீடு வானம் என்று வைத்தார்களோ? இங்கே என்ன ஒரு சக்தியை உணர முடிகிறது! அப்சொல்யூட் பவர்… முழுமையான சக்தி…அவள் எண்ணத்தின் பைத்தியக்காரத்தனத்தை உணர்த்துவதுபோல் பலூன் கூடை சடாரென்று குலுக்கிப் போட்டது. கீழே சில அங்குலங்கள் இறங்கியிருந்தது.”என்ன ஆச்சு மம்மி? பலூனைக் கீழே இறக்கறாங்களா?” அனன்யா பயக்குரலில் கேட்டாள்.மஞ்சு கீழே பார்த்தாள்.பலூன் கம்பெனியைச் சேர்ந்த யாரும் அங்கே இல்லை. சற்றுத் தொலைவில் தெரிந்த பெட்டிக்கடை போன்ற தற்காலிக அமைப்பில் இயங்கிக் கொண்டிருந்த சிறு கடையின் வெளியே விக்கி தெரிந்தான். டீயோ காப்பியோ அருந்திக் கொண்டிருக்கலாம்.இந்த எண்ணங்கள் அவள் மனதில் மோதுவதற்குள் பலூன் மேலும் பல அங்குலங்கள் உயரமிழந்தது

.”மம்மி…” என்றான் அவினாஷ் பீதியாய்.மஞ்சு மேலே பார்த்தாள். என்ன காரணத்தாலோ பலூன் இளைத்துக் கொண்டிருந்தது. உள்ளிருந்த ஹீலியம் தடைகளை மீறிக் காதலனைத் தேடிச் செல்லும் காதலிபோல காற்றுவெளியில் கலந்துகொண்டிருந்தது.மஞ்சு தன் கைப்பைக்குள் கைவிட்டு ஒரு சிறு குழாயை எடுத்தாள். “பயப்படாதீங்க” என்று சொல்லி, குழாயிலிருந்த விசையை இழுத்தாள்.விர்ரென்று மின்னல் கீற்றுப் போல் குழாயிலிருந்து கிளம்பிய ஒளி, வானிலேறி பளீரென்று ஒளிசிதறல்களாய் மின்னி மறைந்தது.யாரோ மேலே நடப்பதைக் காட்டிக் குரல் கொடுக்க, விக்கி சடேரென்று திரும்பினான்.*****உடனே க்ரவுண்ட் நெட் எழுப்பப்பட்டு, முதலுதவிக்குத் தேவையான உபகரணங்களும் மருந்துகளும் தயார் செய்யப்பட்டு, ஒரு குழுவே கவனமாக வேலை செய்து பலூனிலிருப்போர் பாதுகாப்பாக நெட்டில் விழுமாறு செய்து, ஆக்ஸிஜன் மாஸ்க்குகள் மாட்டப்பட்டு, சிராய்ப்புகளும் மற்ற காயங்களும் மருந்து தடவப்பட்டு…மஞ்சு கூடாரத்திலிருந்த படுக்கையில் படுக்க வைக்கப்பட்டாள். அருகிலேயே சாய்வு நாற்காலிகளில் அவினாஷும் அனன்யாவும்.”மஞ்சு” என்று அலறிக் கொண்டு அரைமணி நேரத்திற்குள் ஓடி வந்துவிட்டான் ரமேஷ்.

“ரமேஷ்!” – முகம் மலர்ந்தது மஞ்சுவிற்கு.”என்னம்மா ஆச்சு? எதையாவது பண்ணித் தொலைக்காதேன்னா கேட்கறியா?” கவலையும் கோபமுமாக மஞ்சுவைக் கடிந்து கொண்டான் ரமேஷ்.”ஒண்ணுமில்லை ரமேஷ். மேலிருந்து கீழே பாராசூட் இல்லாம குதிச்சோம், அவ்வளவுதான்” என்று சொல்லிச் சோகையாய்ச் சிரித்தாள் மஞ்சு.அவர்களைப் பேச விட்டுவிட்டு கூடாரத்தின் வெளியே வந்தார்கள் அவினாஷும் அனன்யாவும். விக்கி பலூனை ஆராய்ந்து கொண்டிருப்பதைக் கண்டதும் அவனருகில் சென்றார்கள்.”என்ன விக்கி, என் அம்மா எவ்வளவு ஸ்போர்ட்டிவ்வா உன்னுடைய பலூனில் பயணம் செய்ய ஒத்துக்கிட்டாங்க. கொரோனா விழிப்புணர்வு வாசகங்களும் படங்களும் கொண்டதுன்னு சொன்னதும் உடனே ஒத்துழைப்புக் கொடுத்தாங்க. நீ பலூனை நல்லா டெஸ்ட் பண்ணியிருக்க வேண்டாமா? அம்மா முன்னெச்சரிக்கையா அந்த ஃப்ளேரைக் (flare) கொண்டு வந்திருக்காட்டி என்ன ஆகியிருக்கும்?” என்று கடிந்துகொள்வதுபோல் பேசினான் அவினாஷ்.விக்கி மெதுவாகத் திரும்பி அவினாஷை நோக்கினான்.

“என்ன அவினாஷ், நீ என் தம்பியோட ஃப்ரெண்ட். எனக்கும் தம்பி மாதிரி. உனக்கு இத்தனை பெரிய ஆபத்தை நான் ஏற்படுத்துவேனா? எல்லா உபகரணங்களையும் டபிள் செக் பண்ணிட்டுத் தாண்டா உங்களை எல்லாம் ஏற்றிவிட்டேன். அதான் பலூனைப் பார்த்துட்டிருக்கேன், எங்கே ப்ராப்ளம்னு. என் கண்ணை என்னாலேயே நம்ப முடியல…” என்று இழுத்தான்.”என்ன விஷயம்? எங்கே ப்ராப்ளம்? சொல்லு விக்கி அண்ணா” என்றாள் அனன்யா, அவன் முகபாவம் புரிந்தவளாய்.”இங்கே பாருங்க” என்று பலூனின் அடிப்பகுதியில் ஒரு ஓட்டையைக் காட்டினான் விக்கி. “இது தானாய்க் கிழிஞ்சது இல்லை. யாரோ மெல்லிய ஓட்டை ஒண்ணைப் போட்டிருக்காங்க. அது காற்றழுத்தம் தாங்காமப் பெரிதாகியிருக்கு. நல்ல வேளை, பலூன் ஃப்ரீயா மிதக்க ஆரம்பிச்சு அதற்கப்புறம் இந்தப் ப்ராப்ளம் வந்திருந்தா, எங்களால் உங்களைக் காப்பாற்றியிருக்க முடியாது. நல்லவேளை, இங்கிருந்து பலூன் மிதந்து செல்லும் முன்பே, பிரச்சனை வந்துவிட்டது, நாங்களும் கவனிச்சுக் காப்பத்திட்டோம். இல்லேன்னா…” உடல் சிலிர்த்தது விக்கிக்கு.

“எங்க கம்பெனி வளர்ச்சியைப் பொறுக்காத யாரோதான் இதைச் செய்திருக்கணும்.”அனன்யாவும் அவினாஷும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். அவர்கள் தலைகள் விக்கி சொன்னதை மறுப்பதைப்போல் ஆடின.1.2 சதுரா துப்பறியும் நிறுவனம்.ஆபீஸுக்கு வந்து சேர்ந்த தர்மா, வெளியே காத்திருந்த இருவரையும் பார்த்துப் புன்னகைத்தான். “குட். சொன்னபடி கரெக்ட் டைமுக்கு வந்துட்டிங்களே!” என்றவாறே அலுவலகத்தைத் திறந்தான். அதே நேரத்தில் தன்யாவும் தர்ஷினியும் மொபெட்டில் வந்து இறங்கினார்கள்.ஸானிடைஸர் சாங்கியங்களில் ஐந்து நிமிடங்கள் கரைத்து, எல்லோரும் தர்மாவின் அறையில் அமர்ந்தனர்

.”சொல்லுங்க. உங்க பேர் அவினாஷ், அனன்யா என்பதற்கு மேல் எனக்கு எதுவும் தெரியாது” என்று தர்மா பேச்சை ஆரம்பித்தான்.”சார், நாங்க இங்கே வேளச்சேரியில்தான் இருக்கோம். தினமும் ஸ்கூலுக்குப் போகும்வழியில் வேன் ஜன்னல் வழியா உங்க ஏஜன்சி போர்டைப் பார்த்துட்டேதான் போவோம்” என்றான் அவினாஷ்.”அதான் இந்த அசம்பாவிதங்கள் எல்லாம் நடக்கும்போது உங்களிடம் உதவி கேட்கலாம்னு தோணிச்சு” என்றாள் அனன்யா.”முதல்ல உங்க அட்ரஸ், அம்மா அப்பா பெயர் எல்லாம் சொல்லுங்க” என்றாள் தர்ஷினி. அவர்கள் சொல்லச் சொல்லக் குறித்துக் கொண்டாள்.

“அடடே! உங்க அம்மா மஞ்சள்பை சூப்பர்மார்க்கெட்ஸோட ப்ரொப்ரைட்டரா?” என்றாள் தன்யா ஆச்சரியமாய்.”ஆமாம். எங்க அம்மா பேர்ல மஞ்சு சூப்பர்மார்க்கெட்ஸ்னுதான் எங்க தாத்தா ஆரம்பிச்சார். தாத்தா ஆன்மீகத்தில் இன்ட்ரஸ்ட் வந்து நிர்வாகத்திலிருந்து விலகிக் கொண்டார். எங்க அம்மா அதைப் பல வருஷங்களா நடத்திட்டு இருக்காங்க. ஆறு வருஷத்திற்கு முன்னாடி அதை ஆன்லைனா ஆக்கி, சென்னை முழுவதும் டெலிவரி கொண்டுவந்து விரிவாக்கினப்போ, லோக்கல் உணர்வு இருக்கணும்னு மஞ்சள்பைன்னு அம்மா பேர் மாத்தினாங்க” அனன்யா பெருமையாகக் கூறினாள்.”சரி, இப்போ உள்ள பிரச்சனைக்கு வருவோமா?” என்றாள் தன்யா.”என் அம்மாவை யாரோ கொல்லப் பார்க்கறாங்க” என்றான் அவினாஷ் படாரென்று.தர்மாவுக்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டது

. “குழந்தைகளா, விளையாட்டு விஷயமில்லை இது” என்று எச்சரித்தான்.”நாங்க குழந்தைகள் இல்லை. எங்களுக்குப் பதினைந்து வயதாச்சு. விஷயங்களைப் பார்த்துப் புரிஞ்சுக்கற அறிவு எங்களுக்கு வந்தாச்சு. ப்ளீஸ், எங்களைக் கைக்குழந்தைகள் மாதிரி நடத்தாதீங்க” என்றான் அவினாஷ் சற்றுக் கோபமாக.”கூல், கூல். முதல்ல நடந்த சம்பவத்தை விவரமா சொல்லுங்க. அது கொலை முயற்சியா இல்லையாங்கறதை நாங்க சொல்றோம்” என்றாள் தன்யா.அவினாஷும் அனன்யாவும் மாறிமாறி இராட்சத பலூன் கீழே விழ இருந்த நிகழ்வை விளக்கிச் சொன்னார்கள்.”அந்த மானேஜர் சொன்ன மாதிரி இது அவருடைய எதிரிகள் செய்த வேலையா இருக்கலாமில்லையா? ஏன், ஆக்ஸிடெண்டா கூட இருக்கலாம்” என்றாள் தன்யா. “என்ன காரணத்தினால இது உங்க அம்மாவைக் கொல்ல நடந்த முயற்சின்னு சொல்றீங்க?” என்று கேட்டாள்

.”இது நிச்சயம் ஆக்ஸிடெண்ட் இல்லை மேம். விக்கி அதைக் கன்ஃபர்ம் பண்ணிட்டான்” என்றாள் அனன்யா. “அப்புறம் இது என் அம்மாவைக் கொல்லப் பண்ணின சதிதான்னு ஏன் சொல்றோம்னா…” சற்றே இடைவெளிவிட்டுத் தொடர்ந்தாள் “…இது முதல் முயற்சி இல்லைங்கறதால!””வாட் டூ யூ மீன்? உங்க அம்மாவைக் கொல்ல ஏற்கெனவே…””யெஸ். முதல்முறை… என் அம்மா மத்தியானம் சாப்பிட்டு ஒருமணி நேரத்திலெல்லாம் மயங்கி விழுந்துட்டாங்க. எங்க வீட்ல நான்-வெஜிடேரியன் சாப்பிடும் பழக்கம் உண்டு. மாமிசத்தில் ஏதோ அசுத்தம் இருந்திருக்கலாம்னும் அது ஃபுட் பாய்சன் ஆகியிருக்குன்னும் டாக்டர் சொன்னார். எங்க யாருக்கும் ஒண்ணும் செய்யாம, அவங்களுக்கு மட்டும் எப்படி இவ்வளவு அஃபெக்ட் ஆகும்? மயக்கம் தெளிஞ்சதும் ஒரே வாந்தி, வாயில் ஏதோ உலோகச் சுவை, தலைசுற்றல்…””சுருக்கமாக, ஆர்சனிக் விஷ பாதிப்பின் எல்லா அறிகுறிகளும்” என்றாள் தர்ஷினி அவளுடைய மென்மையான குரலில்.

அவினாஷும் அனன்யாவும் அவள் பக்கம் திரும்பினார்கள். “யெஸ் மேம்” என்றார்கள் வியப்புடன்.”கூகுள்ல தேடினீங்களா?” தர்ஷினியே தொடர்ந்தாள்.”யெஸ் மேம்.””அப்புறம் என்னாச்சு?””என் அம்மாவுக்கு ஸ்டாமினா, மனோதிடம் எல்லாமே ஜாஸ்தி. பிழைச்சு வந்துட்டாங்க. டாக்டர் ஏதோ தப்புப் பண்ணறார், சரியா டயக்னோஸ் பண்ணலைன்னு நினைச்சுதான் கூகுள்ல தேடினோம். ஆனா கிடைத்த தகவல்கள் ரொம்ப அதிர்ச்சியாகவும் பயமாகவும் இருந்ததால, யாரிடம் எப்படிச் சொல்லன்னு தெரியல” என்றான் அவினாஷ்.”தொடர்ந்து இந்தப் பலூன் சம்பவம், இல்லையா?””நடுவில் வேறொன்றும் நடந்தது. நாங்க ஒரு புது வீடு கட்டிட்டிருக்கோம். அதைப் பார்க்கறதுக்காகப் போயிருந்தோம். அங்கே கைப்பிடி இன்னும் மாட்டாத பாலகனியிலிருந்து அம்மா விழப் போனாங்க. நல்லவேளை, பக்கத்திலேயே இஞ்சினியர் இருந்ததால, சட்டுன்னு பிடிச்சுட்டார். நாங்களும் சேர்ந்து கைகொடுத்துத் தூக்கிவிட்டுட்டோம்” அவினாஷ் சொல்ல, அனன்யா தொடர்ந்தாள். “இதுவும் விபத்துன்னு சொல்வீங்க. நாங்க அம்மா இறங்கிப் போனதும் அந்த இடத்தைக் கவனிச்சுப் பார்த்தோம். எண்ணை மாதிரி ஏதோ வழுக்கற பொருள் அங்கே தடவப்பட்டிருந்தது

!”தர்மாவின் முகம் சுருங்குவதைத் தன்யாவும் தர்ஷினியும் கவனித்தார்கள்.”இதையெல்லாம் ஏன் உங்க அம்மாகிட்டச் சொல்லல?” என்று கேட்டான் தர்மா.”அவங்க குணம் உங்களுக்குத் தெரியாது சார். ரொம்பப் பாசிட்டிவ் பர்ஸன். நாங்க சொல்றதை உதறித் தள்ளிட்டு அடுத்த வேலையைக் கவனிக்கப் போயிடுவாங்க.””ம்… உங்க அப்பாகிட்டயாவது சொல்லியிருக்கலாமே. அவர் போலீஸ் உதவியை நாடியிருப்பார். ஏதாவது செய்திருப்பார். ஏன் எங்களைத் தேடி…””அப்பாகிட்ட எப்படிச் சொல்றது?” இடைமறித்தான் அவினாஷ். “இந்தக் கொலைமுயற்சிகளே அவர்தான் செய்யறார் என்னும்போது!”

(தொடரும்)

எழுத்தாக்கம்: ரமேஷ். சென்னை.

வாழையடி வாழை
தென்னை -பனை – கற்ப்பிக்கும் ஒற்றுமை

ஓர் ஊரில் ஒரு குடியானவன் பயிர்கள் பல செய்து வாழ்ந்து வந்தான்.
நல்ல ஆரோக்கியமான வாழ்க்கை முறையை மிகவும் சிறப்பாக செழுமையாக குடும்பத்துடன் ‌வாழ்ந்து வந்தனர்.

பிள்ளைகள் 6
3 பெண் 3 ஆண்
புதியதாக ஒர் வீடு கட்டி…வீட்டை சுற்றி தோட்டமும் அமைத்தனர்..

வீட்டின் முன்புறம் வேப்பம் நெல்லி பாரிஜாதம் நித்ய மல்லி கொடியும்….

வீட்டின் வலதுபுறம் பூச்செடிகளும்… வீட்டின் இடது புறம் மா பலா கொய்யா மாதுளை பப்பாளி போன்ற மரங்களை நட்டனர்..

அதிகம் நீர்வளம் சூரிய ஒளி தேவையான வாழையை வீட்டின் கொல்லைப்புறம்….குளிக்கும் நீர் பாத்திரம் சுத்திகரிப்பு செய்து நீர் சேருமாறு வாழையை நட்டனர்..

மீதம் இருந்த தென்னை பனை எங்கே நடலாம் என்று யோசித்து விட்டு சுற்றி முற்றி பார்த்து வந்தனர்..

அப்போது அதிசயமாக வாழை பேசியது..

ஐயா எஜமானரே…
யார் யார் என்னை அழைத்தது..

வாழை நான் தான் பேசுகிறேன் ஐயா..

எஜ..என்ன அதிசயம் வாழை பேசுகிறதே..

வாழை…. நீங்கள் எங்களை பூஜைக்கு பயன்படுத்தி கடவுளுக்கு இணையாக எங்களை போற்றுவதால்…கடவுள் எங்களுக்கு பேசும் வரம் தந்தார்…

எஜமா…சரி என்ன விஷயம் எதற்கு என்னோடு பேச விழைந்தாய் வாழையே….

வாழை… நீங்கள் அனைத்து மரங்களையும் நட்ட விதம் அருமை.. வீட்டிற்கு பயன்படும் நாங்கள் எப்போதும் உங்களுக்கு உதவியாகவும்‌ ஆரோக்கியமாகவும் இருப்போம்…எங்களை போன்ற சிறிய பயிர்களை வீட்டில் வளர்க்கும் உங்களுக்கு மிக்க நன்றி‌ என கூறியது.

எஜமானுக்கு ஒரே சந்தோஷம்..

சரி சரி..நான் உங்கள் அனைவரையும் பிள்ளை போல் பாவித்து பத்திரமாக வளர்க்கிறேன்…கைமாறு எதுவும் எண்ணி அல்ல மன நிம்மதி மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பேணவும் வளர்க்கிறேன் என்றார்..

வாழை…அட அடா என்ன ஒரு நல்ல எஜமானர்….நமக்கு நல்ல நீரும் ஆகாரமும் வெயிலும் இங்கு உறுதியாக கிடைக்கும்…என் மனதில் நினைத்து கொண்டது..பின் எஜமானரிடம்…ஐயா எதற்கு பின்னர் யோசனையாக இருக்கிறீர் என்று கேட்டது.

எஜமானர்..அது வேற ஒன்னும் இல்லை..எல்லா மர செடி கொடி மூலிகை வேர் நட்டுவிட்டே‌….ஆனா இந்த பனை தென்னை வைக்க இடம் தேடுற அகபடலை என்றார்..

முதல் மகள் : அப்பா நா சொல்ற இடத்துலே வைங்க அங்க நல்லா வளரும்….வாசல்ல இரண்டு தென்னை கொல்லை ல இரண்டு பனை என்றாள்..

தந்தை… இல்லை மகளே..தென்னை வேர் அதிகம் அகலமாக வேர் செல்லும் நீரை தேடி அதனால் பின்புறம் கிணற்று பக்கமாக வைக்கலாம் என்றார்..

2வது மகன் : ஆம் தந்தை யே‌ நீங்கள் கூறுவது சரி .. ஆனால் நாம் அந்த பக்கம் வாழை நட்டுவிட்டோமே‌‌..இப்போது என்ன செய்வது என்றான்.

தந்தை..ஆம் நானும் அதை பற்றி தான் யோசிக்கிறேன்..

3வது மகன் : கவலை வேண்டாம் தந்தை யே‌ நாம் இந்த வாழையை‌ இன்னொரு காணி இடம் வாங்கி தனியாக தோப்பு வைத்து வளர்க்கலாமே… ஆனால் பனை தென்னை வீட்டில் வைக்கலாம் என்றான்.

தந்தை..நல்ல யோசனை தான்

1வது மகள்..இல்லை தந்தை யே‌ நாம் வேண்டுமானால் பனையை வீட்டின் வெளியேயும் ….தென்னைக்கு தனியாக கோப்புப் வைக்கலாம்..

வாழை இலங்கையே இருக்கட்டும் என்றாள்

தந்தை.. இதுவும் சரியாக தான் உள்ளது.

4/5 வது மகள் இருவரும்‌…ஆமா ஆமா தந்தை யே அக்கா கூறுவது சரியே…நாம் அப்படியே செய்யலாம் என்றனர்..

தந்தை இப்போது மூத்தமகனிடம் ஆலோசிக்க திரும்பினார்..

2வது மகன் உங்கள் இஷ்டம் தந்தை யே‌ ..நன்றாக யோசித்து நடுங்கள் நான் பள்ளிக்கு செல்கிறேன் என கிளம்பிவிட்டான்..

இதையெல்லாம் பார்த்து கொண்டிருந்த வாழை …மூத்த மகளை ரகசியமாக அழைத்து…நீ கூறுவது தான்‌ சரி..நான் எப்போதுமே நன்றியாக இருப்பேன்.. உங்களுக்கு சாப்பிட இலை கனி வாழைகாய் வாழைப்பூ வாழைதண்டு‌னெ பல விதங்களில் உதவுவேன்..என்ன உங்களிடம் நீரை அதிகம் உறிஞ்சி கொள்வேன்‌ மற்றபடி என்னால் உங்களுக்கு நிறைய லாபம் என்றது…

மூத்த மகளுக்கு ஒரே ஆனந்தம்..அடடா நம்மை பாராட்டி பேசுகிறதே..இந்த வாழையை எப்படாயாவது‌ வீட்டிலே வைத்துவிட்டு..எதுவும் பேசாமல் ‌இருக்கும் தென்னை பனை இரண்டையும் தனிமையில் வெளியே ஒதுக்கிவிட்டு விடுவோம் என யோசித்தால்

தந்தை..என்ன யோசிக்கிறாய் செல்லமகளே என்றார்..

மகள்..ஒன்றும் இல்லை தந்தை யே‌.. நீங்கள் நான் கூறுவதை கேட்கவா போகிறீர்கள் ன சலித்து கண்ணில் சிறிது நீர் வடித்தால்..

தந்தை..அட என் செல்லமே என்ன சொல்லனுமோ சொல்‌ நீ என் கண்ணுகுட்டி உன் பேச்சை தட்ட மாட்டேன் என்றாரா.

மகள்..அது வந்து அப்பா‌இந்த வாழை வைத்தால் நமக்கு இலை பூ காய் பழம் மற்றும் அதன் தண்டு என‌ பல பயன் உண்டு.. ஆனால் இந்து தென்னை பனை இரண்டும் சிறிதே பயன்தரும்.. அதனால் நாம் தென்னை பனை வீட்டின் வெளிப்புறம் தோப்பு அமைக்கலாம் என்றாள்..

தந்தை..அட ராசாத்தியே…நாம் செய்யும் காரியத்தில் பயன் எது அதிகம் பயன் எது சிறிது என காரியதனமாக இருக்கக்கூடாது.. அனைத்தும் ஒன்றோடு ஒன்று பிணைந்தது… தனி ஒரு வளர்ச்சி சரியாகாது… சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு முக்கியம்‌ என்றார்..

தென்னை மழைகாலத்தில் நில்லத்தடி நீர் சேமித்து பூமிக்கு அவசியம்..அதேபோல் பனை‌ வேர்‌ ஆழ்ந்து சென்று நிலத்தடி‌ நீரை மேலே கொண்டு வரும் அதனால் அதுவும்‌‌ பூமிக்கு முக்கியம்..வாழை நீரை நம்மிடம் இருந்து பெற்று இருக்கும் ஆனால் நீரை சேமிக்க‌ இயலாது..அதே சமயம் வாழையடி வாழையாக அதீத பயன்‌ தரும்…தென்னை பனை பயன்களும் நிறைய‌உண்டு‌ பல காலம் கடக்கும் என்றார்.

மூத்த மகள்…எனக்கு தெரியும் தந்தையே‌ நீங்கள் உங்கள் மகன் இருவரின் ஆலோசனை தான் கேட்பீர்கள் ‌என்று ஓ ராமா என கூப்பாடு போட்டு அழ ஆரம்பித்தாள்..

தந்தை.. கவலை வேண்டாம்.. சரி சரி..நீ கூறுவது போலவே தென்னை பனை வெளியே படுகிறேன்..வாழை இங்கே இருக்கட்டும் என்றார்.

மூத்த மகள்..ஆனந்த கூத்தாடினாள்..

வாழை.. அப்பாடா ஒரு வழியா தென்னை பனை வெளியே தனியா விட்டாச்சு..இனி‌ நமக்கு தான்‌ அனைத்து நீரும் ஆகாரமும்..என் சந்தோஷமாக வளர்ந்து குலை தள்ளி பல வாழைகண் முளைத்து 1 மர்ம 30 மரங்கள் ஆனது..எப்போதும் வீட்டில் வாழைபழம்‌ பஞ்சம் இல்லை..வாழை உணவுகள் என சென்றது.

மூத்த மகள்.. தந்தை யே‌ பார்த்தீங்களா நான் சொன்ன மாதிரி வைச்சதாலே இவ்வளவு லாபம் பாருங்கள் என்றாள்..
தம்பிகள் கூறிய தென்னை பனை ‌இன்னும் சிறிது கூட பயனளிக்கவில்லை என்று அங்கலாய்த்து கொண்டாள்..

வருடங்கள் சென்றது..

மூத்த மகள் திருமணம் சிறப்பாக நடந்தது..தடபுடலாக..
வாழை வகைகள் விருந்து பிரம்மாண்டம் என் ஊரே போற்றியது..

மங்களகரமாக இருபது வாழை மரங்கள் வெட்டி வாசலில் பந்தல் முன் கட்டினர்..
தென்னை மர ஓலையில் பந்தல் வேய்ந்து இளநீர் நுங்கு தோரணம் கட்டினர்..

பின் சில வருடம் சென்றது.. இரண்டு மகளுக்கும் திருமணம் அதேபோல் சிறப்பாக நடைபெற்றது..

மறுமாதம் இரண்டு மகன்களுக்கும் திருமணம் சிறப்பாக நடந்தது

மூத்த மகள் இப்போது நிறைமாத கர்ப்பிணி யாக தந்தை வீட்டிற்கு வந்தாள்..

அந்த சமயம் மழை பொய்த்து.. பயிர்கள் சுத்தமாக விளையாமல் வெயிலில் கருகியது..

நாட்கள் சென்றுது…
குழந்தை பிறந்தது..
வீட்டில் உற்சாகம் பொங்கியது..

ஒரு வருடம் சென்றது

ஆனால் இப்போது மழை இல்லாததால் வாழைகளும் திருமணங்களுக்கு வெட்டியதால் மீதம் 5 மட்டுமே உள்ளன..

விவசாயத்தில் போதிய வருமானமும்‌ இல்லை..

வீட்டில் அடுத்த வேளை உணவுக்கு பஞ்சம்..

பெண் பிள்ளைகள் கட்டி கொடுத்த‌ ஊரிலும் பஞ்சம்…செய்வதறியாமல் தந்தை வீட்டிற்கு அனைவரும் வந்து சேர்ந்தனர்

தந்தை வீட்டில் ஊரே ஆச்சிரியபடும் அளவில் வசதி..நல்ல வருமானம்..

மகள்கள் அனைவருக்கும் ஆச்சரியமாக இருந்தது..

தந்தையிடம் கேட்டனர் சுத்துபட்டி எல்லா கிராமமும் பஞ்சம் பட்டினி நீங்கள் மட்டும் எப்படி ‌இவ்வளவு ஆனந்தமாக வாழ்கிறீர்கள் என்று..

தந்தை..அதுவா மகளே…நான் முன்னே ஒருமுறை கூறினேன் அல்லவா.. பயன் கருதி யாரையும் தனியாக ஒதுக்கி விட முடியாது என்று…அன்று நீ பனை தென்னை வீட்டில் வேண்டாம் என வெளியே வைக்க சொன்னாய்..அந்த பனையும் தென்னையும் தான் இப்போது நம் குடும்பத்தை வாழவைக்கிறது.. வருடங்கள் செல்ல செல்ல பல தென்னை பனை கன்றுகள் நானும் மகனும் பயிர் செய்தோம்..

இன்று அதன்மூலம்..நமது நிலத்தில் நிலத்தடி நீர் குறையாமல் பார்த்து நன்றாக வளர்ந்து இளநீர் பனைகுறுத்து‌ கிழங்கு நுங்கு விசிறி துடைப்பம் பந்தல் போட ஓலை…என் பல வழிகளில் லாபம் தந்தது..

நம் கிராமத்தில் நம் வீட்டில் மட்டுமே வாழைகளும் கூட இவர்கள் மூலம் பெற்ற நிலத்தடி நீரால் 5ல் இருந்து 10 ஆக பெருகியுள்ளது..

இப்போது புரிந்ததா.. எதையும் லாப கணக்கிலும்‌ அனுககூடாது என்று..

மகள்களும் தவறை உணர்ந்து வருந்தினர்..

தந்தை…இதைப்போல தான் வாழ்க்கையும் மகளே..நான் சொல்வதே சரி இவர்கள் மூலம் அதிக பயன் அவர்களால் பிரயோஜனம் இல்லை என‌ யாரையும் தனியாக ஒதுக்கி விட முடியாது…அனைவரரிடமும் ஒரே நிலையான அன்பு வைத்து ஒன்று கூடி வாழ்ந்தால்..இன்பமான வாழ்க்கை பல கோடி காலம் நிலைக்கும்..

என் உறவுகள் மேன்மையும் எடுத்து கூறினார்.

மனம் திருந்திய மகள்கள்..அனைவரும்.. பாசமிகு சகோதரர்களிடம் சமமாக அன்பு காட்டி சந்தோஷமாக வாழ்ந்து வந்தனர்.

கருத்து…

இக்கால கட்டத்தில் பிறரிடம் காரியமாக இருவேடமிட்டு ஆசையாக பேசியும்..அதிகம் அன்பு வார்த்தை பேச தெரியாமல் பிறரிடம் நற்பெயர் வாங்க தெரியாதவர்களை ஒதுக்கி…தானே அதிகாரம் அந்தஸ்து பெறலாம்…. ஆனால் வாழையைப்போல் ஒர் கதி ஏற்படும்..

பனை தென்னை காலம் உயரும் போது..வாழை அவற்றின் நிலத்தடி நீருக்கு நிற்பது போல சூழலை உருவாக்காமல்….எப்போதும் இணைந்து ஒரே இடத்தில் கூதுகலமாக சரிசமமாக இருந்தால்…பலன்களும் பல கோடி தானே..

😇😇😇🙂🙂😄😄

நாடகமே உலகம்!

    நத்தம்.எஸ்.சுரேஷ்பாபு

 ஈ.சி.ஆர் ரோட்டில் அமைந்திருக்கும் அந்த விடுதியில் வண்ண வண்ண விளக்குகள் ஒளிர்ந்து அணைந்து கொண்டிருக்க இளம் நடிகை சஞ்சனா கண்களில் போதை மின்ன தன் காதலன் இயக்குனர் அம்ரேஷ் வர்த்தனுடன் ஆடிக்கொண்டிருந்தாள்.

உடன் ஆடிக்கொண்டும் இருக்கைகளில் அமர்ந்து உயர்ரக மது பானங்களை சுவைத்துக் கொண்டும் இருந்த முக்கால்வாசி நபர்களின் பார்வை அவர்களையே 24*7 ஆகச் சுற்றி வந்தது. எதைப்பற்றியும் கவலைப்படாமல் வளைந்தும் நெளிந்தும் சுழன்று ஆடிய சஞ்சனா அப்படியே வந்து அம்ரேஷ் கழுத்தில் கை போட்டுஇழுத்து அவனது கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.

அப்போது எங்கிருந்தோ ஒரு ப்ளாஷ் ஒளி மின்ன  அம்ரேஷ் கண்களில் ஆவேசம் பொங்கியது.

”ஹூ ஈஸ் திஸ் நான்சென்ஸ்! எவண்டா எங்களை படம் எடுத்தது?” மரியாதையா மெமரிகார்டை கொடுத்திடு.”.என்று கர்ஜித்தான்.

”அம்ரேஷ்! காம் டவுன்? ஏன் இப்படி நடந்துக்கிறே? எடுத்துட்டு போட்டமே?”

 ”நீ சும்மா இரு சஞ்சு! இந்த போட்டோவை பேஸ்புக் டிவிட்டர் இன்ஸ்டா கிராம்னு போட்டு அவன் லைக்ஸ் அள்ளுவான்! அவன் யானைப்பசிக்கு நாம சோளப்பொறியா?”

 ”அட உனக்கு தமிழ்ப் பழமொழி எல்லாம் கூட தெரியுது!” சிரித்தாள் சஞ்சனா.

”எல்லாம் கதை சொல்ற அஸிஸ்டெண்ட் டைரக்டர்ஸ்கிட்டே கத்துக்கிட்டதுதான்”!

 இதற்குள் படம் எடுத்தவன் நைஸாக நழுவ முயல அவனை அப்படியே தாவிப் பிடித்து ஓர் அறைவிட்டான் அம்ரேஷ்.

”சொல்லிக்கிட்டே இருக்கேன்! நீ பாட்டுக்கு போய்க்கிட்டிருக்கே ராஸ்கல் அந்த போட்டோவை டெலிட் பண்ணு! இல்லேன்னா மெமரி கார்டை கொடு!”

”நான் ஏன் சார் கொடுக்கணும்! இது ப்ப்ளிக் ப்ளேஸ்! இங்கே நீங்க கொட்டம் அடிக்கிறீங்க கொஞ்சம் கூட வெட்கம் இல்லாம? அதை நான் போட்டோ எடுத்தா என்ன தப்பு”?

 ” தப்புதாண்டா! ப்ப்ளிக் ப்ளேசா இருந்தாலும் எங்களோட ப்ரைவசியிலே நீ தலையிட என்னடா உரிமை இருக்கு?”

  ”எது? இதுவா உங்க ப்ரைவசி? ஹாஹாஹா!” அவன் சிரிக்க

அம்ரேஷுக்கு கோபம் அதிகமானது. ”டேய்! வேணாம்!  முதல்லே டெலிட் பண்ணு”! உரக்கக் கத்தினான்.

இப்போது எல்லோர் பார்வையும் அவர்கள் மேல் பதிய சஞ்சனா சங்கடமாய் உணர்ந்தாள்.

 ”அம்ரேஷ்! ப்ளீஸ் லீவ்! அவனை விட்டுரு! எல்லோரும் பார்க்கிறாங்க! எனக்கு வொர்ரியா இருக்கு”.. கிசுகிசுப்பாய் சொன்னாள்.

  ”பார்க்கட்டும்! நம்ம ப்ரைவசியை போட்டோ எடுக்க இவன் யார்? அட்லீஸ்ட் ஒரு சாரி கேட்கட்டும் விட்டுடறேன்”.

  ”ப்ளீஸ் ஒரு சாரி சொல்லிடுங்க! பிரச்சனையை இத்தோட முடிச்சுப்போம்!” சஞ்சனா அவனை கெஞ்சலாக பார்க்க.

 ” என்ன மேடம்? நீங்க டைரக்டருக்கு ஆதரவா பேசறீங்க? அவரு பெரிய டைரக்டரா இருக்கலாம்! ஆனா என்னை கைநீட்டி அடிச்சிருக்காரு! இதை விடமாட்டேன். ஆயிரம் கண்ணுங்க நீங்க டேன்ஸ் பண்ணதை பார்த்த்து. ஆயிரத்தோராவது கண்ணா என் கேமிரா பார்த்த்து அதிலே என்ன தப்பிருக்கு! வேணும்னா சார் மன்னிப்பு கேட்கட்டும் பதிலுக்கு நானும் மன்னிப்பு கேட்கறேன்.”

  ”டேய்! என் கோபத்தை கிளறாதே! மரியாதையா சாரி கேட்டு அந்த போட்டோவை டெலிட் பண்ணு! இல்லே நடக்கிறதே வேற..”

 ”சார்! மரியாதை…குறையுது! அப்புறம் நானும் இஷ்டத்துக்கு பேசுவேன்.”

”என்னடா இஷ்டத்துக்கு பேசுவே!  கொஞ்சம் கூட சென்ஸ் இருக்கா உனக்கு!  நடிகையை படம் பிடிச்சுப் போட்டு லைக்ஸ் வாங்கற பயல்..”

”டைரக்டர் சார் நீங்களும் வார்த்தையை அளந்து பேசுங்க! எனக்கும் பேசத்தெரியும்!”

 ” என்னடா பேசுவே?” எகிறி மீண்டும் ஒரு அறைவிட்டான் அம்ரேஷ்.

”பொறுக்கி ராஸ்கல்! பிழைக்க வந்த பய நீ என்னை அடிச்சிட்டியா? உன்னை விட மாட்டேன்.. இப்ப பாருடா”! என்று  ஒரே செகண்டில் பேஸ்புக்கில் தான் எடுத்த பட்த்தை அப்லோட் செய்தான் போட்டோ எடுத்தவன்.

 சஞ்சனா ”ஒ மை காட்! வேண்டாம்.. வேண்டாம்” எனக் கெஞ்சிக்கொண்டிருக்க

அதற்குள் அங்கே போலீஸ் வந்த்து

  ”சார் என்ன கலாட்டா இங்கே?”

அம்ரேஷ் நடந்த்தை சொல்லி முடிக்க போட்டோ எடுத்தவனை மிரட்டிய போலிஸ் அவனை ஸ்டேஷனுக்கு கூட்டிச் சென்றது.

மறுநாள் இணையதளங்கள் செய்தித்தாள்கள் செய்திச்சேனல்கள் எங்கும்  பஃப்பில் கலாட்டா! இயக்குனர் அம்ரேஷுக்கும் நடிகை சஞ்சனாவுக்கும் காதலா! என்று பரபரப்பாக செய்தி வெளியிட

பார்த்துக் கொண்டிருந்த சஞ்சனா அம்ரேஷுக்கு கால் செய்தாள்.

”டிவிசேனல், பேஸ்புக் டிவிட்டர் இன்ஸ்டா கிராம் எல்லாம் நம்ம மேட்டர்தான் இப்போ வைரலா போய்க் கிட்டிருக்கு பார்த்தியா அம்ரேஷ்.?”

”நம்ம ப்ளான் ஒர்க் அவுட் ஆயிருச்சு!”

”ஆமாம்! தொடர்ந்து மூணு படம் உன்னுது ப்ளாப்! என் மார்க்கெட்டும் டல் அடிக்குது! இப்ப எடுத்திட்டு இருக்கிற படம் எப்படிப் போகுமோன்னு பயந்துட்டிருந்தேன். நல்ல வேளை நீ ஒரு ப்ளான் பண்ணி நம்மளை பத்தி பேச வைச்சிட்டே.. இனிமே நம்ம படம் பிழைச்சிக்கும். நாமும் பிழைச்சிக்கலாம்!” என்றாள் சஞ்சனா.

”ரெண்டே நாள்ல நம்ம படம் ரிலிஸ் பண்ணிடலாம். நம்ம மேட்டர் வைரலா பரவிக்கிட்டிருக்கிறதாலே மக்கள் ஆர்வமா தியேட்டருக்கு வருவாங்க! வசூல் அள்ளும். எப்படியோ அந்த போட்டோகிராபர் நல்லா கோ ஆப்ரேட் பண்ணான்.”

  ”அவனை வெளியே எடுத்திட்டியா?”

”எடுத்தாச்சு! பேசினபடி பேமெண்டும் கொடுத்தாச்சு! இனிமே நம்ம காட்டுல மழைதான்!” என்றான் அம்ரேஷ் சிரித்தபடி!  ”ஆமா! பணமழைதான்!” என்று பதிலுக்கு சிரித்தபடி போனை கட் செய்தாள் சஞ்சனா

பேய்விளையாட்டு!

அந்த இடுகாட்டின் வாசலில் தன் காரை நிறுத்திவிட்டு உள்ளே நுழைந்தான் பிரபல சீரியல் நிறுவனத்தின் தயாரிப்பு நிர்வாகி சாந்தகுமார்.   கார் ஓசை கேட்டதுமே வாசலுக்கு ஓடிவந்தான் வெட்டியான் ஏழுமலை.

”என்ன சார்? அடக்கம் பண்ணனுமா? பாடி எத்தனை மணிக்கு வரும்! டெத் சர்டிப்பிகேட் எல்லாம் இருக்கா? 3000 ரூபா ஆகும் கார்பரேஷன்  பீஸ் தனி அப்புறம் சரக்கு தனியா வாங்கி கொடுத்திடனும்” என்று அடுக்கிக் கொண்டே போக..

கை அமர்த்தி அவன் வாயை மூடும்படி சைகை செய்தார் சாந்தகுமார்.

அவன் கை கட்டி வாய் பொத்த, ”இங்கே வா! நீதான் இங்கே இன்சார்ஜா? உன் பேர் என்ன?”

  ”ஏழுமலைங்க ஐயா!”

”ஏழுமலை! நாங்க ஒரு திகில் சீரியல் எடுக்கிறோம்! நீ கூட மூன் டீவியிலே நைட் பத்துமணிக்கு அதை பார்த்திருக்கலாம்.”

”அதுக்கெல்லாம் எனக்கேதுங்க நேரம் பொணத்தை புதைச்சோமா! கட்டிங் போட்டோமா கவுந்தடிச்சு தூங்கினோமான்னு போய்க் கிட்டிருக்கு பொழுது!”

”சரி போகட்டும்!  அந்த சீரியல்ல ஒரு சுடுகாடு சீன் வருது! இங்கே ஷூட்டிங் வைக்கணும்!”

”சார்! அதெல்லாம் எப்படி சார் நான் பர்மிஷன் கொடுக்க முடியும்? இது தனியாருக்கு சொந்தமான இடுகாடு! அவங்க கிட்டே…”

”அது தெரியாமலேயா வந்திருப்பேன்! உன் கிட்டே நான் பர்மிஷன் கேட்க வரலை! இன்பர்மேஷன் தான் சொல்ல வந்தேன். நாளையிலிருந்து ஒரு வாரத்துக்கு இங்கே நைட் ஷூட்டிங் நடக்க போகுது…”

”சார் அதுக்கு நான் என்ன பண்ணணும்? ” எரிச்சலாய் கேட்டான் ஏழுமலை.

”பார்த்தியா? கோபப்படறே? என்ன இருந்தாலும் சுடுகாடு! நைட் ஷூட்டிங் எங்களுக்கு கொஞ்சம் பயமா இருக்கும்.  நாம ஷூட்டிங் எடுக்கிற ஏரியாவுலே புதுசா ஏதாவது பொணம் வந்து புதைச்சிடக்கூடாது இல்லையா?  நான் சொல்ற இடம் வரைக்கும் யாரையும் ஆக்குஃபை  பண்ன விடாதே…  உனக்கு தினமும் 500 ரூபா பேட்டாவும்  ஒரு குவாட்டரும் டிபனும் வாங்கி கொடுத்திடறேன். ஷூட்டிங் முடியறவரைக்கும்  நீ எங்க கூடவே இருக்கணும்”.

அப்படின்னா சரிங்க சார்!

”இந்தா அட்வான்ஸா ஒரு ஐநூறு வைச்சுக்கோ! நாளைக்கு நைட் எட்டு மணிக்கு கரெக்டா இங்கே இருப்போம்.”

”வாங்க சார்! நான் காத்துட்டு இருக்கேன்.”

மறுநாள்  சாந்த குமார் தான் சொன்னபடி ஷூட்டிங் நடத்த யூனிட் வேனோடு வந்து சேர்ந்து விட்டார்.

சீரியலின் கதாநாயகியும் வில்லியும் மற்ற ஆர்ட்டிஸ்ட்களும் கார்களில் வந்திறங்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். ஏழுமலை வாயெல்லாம் பல்லாக ”வாங்க சார் வாங்க!” என்று அவர்களை வரவேற்றுக் கொண்டிருந்தான். காலையில் ஊற்றிக் கொண்ட விஸ்கி வாடை இன்னும் அவன் மீது வீசிக்கொண்டிருந்தது.

”ஏழுமலை! ஷூட்டிங்க கல்லறை தோட்டத்து நடுவிலே வைச்சுக்கலாம்னு பார்க்கறேன். அங்கே எதுவும் பிரச்சனை இல்லையே..!”

”எதுவும் கிடையாது சார்!”

பரபரவென ஆட்கள் இயங்கி லைட் செட்டிங் முடித்து ஷூட்டிங் துவங்கி விட்டது.

டைரக்டர் கதாநாயகியிடம் வந்து சீன் சொல்ல ஆரம்பித்தார். இந்த ”கல்லறை தோட்டத்துக்கு  வில்லி தனியா வர்றாங்க. அப்போ நீங்க வெள்ளை உடையிலே ஆவியா வர்றீங்க அப்படியே கண்களே தீப்பொறி பறக்க அவங்களை மிரட்டறீங்க! என்னை கொன்னு புதைச்சிட்டா நீ தப்பிச்சிட முடியாது. ஆவியா வந்து அழிப்பேன்னு சவால் விடறீங்க!”

”ஒகே.. ஸ்டார்ட் பண்ணலாமா?”

”லைட்டா டச்சப் பண்ணிட்டு…”

”இது பேய் சீன் தான்மா! டச்சப் ஏதும் வேணாம். அப்படியே வாங்க!”

”லைட்ஸ் ஆன்! கேமரா..ரோல்! ஆக்‌ஷன்” டைரக்டர் குரல் கொடுக்க

பளிரேன வெளிச்சம் பரவியது

வில்லி பயந்தவாறு நடந்து வர  ஹீரோயின் அந்த கல்லறை மீதிருந்து வெள்ளை உடையில்  திடிரென்று  தோன்றி..

”வந்துட்டியா….! வா… உன்னைத்தான் தேடிக்கிட்டிருக்கேன். என்னை கொன்னுட்டு நீ நிம்மதியா இருக்க முடியாது… உன்னை பழிவாங்கத்தான் காத்துட்டிருக்கேன். வா… கிட்டே வா… விடமாட்டேன்….!”

”கட் !”

”சூப்பர் மா! ஒரே டேக்ல முடிச்சிட்டீங்க..”

”தேங்க்ஸ் சார்.”

அடுத்த சீனுக்கு ரெடியானார் டைரக்டர்.

ஒரு வாரம் ஏழுமலைக்கு பெரிய வரமாக மாறியிருந்தது. குவார்ட்டரும் கொறிக்க திங்ஸோடு  கிடைக்க தினமும் கிடைத்த ஐநூறு பாக்கெட்டை நிரப்பியிருந்தது.

அன்று கடைசி நாள். சாந்தகுமார் கொடுத்த ஐநூறை வாங்கி பாக்கெட்டில் சொருகிக்கொண்டான். ”ரொம்ப தேங்க்ஸ் ஏழுமலை! ஷீட்டிங் எந்தவித இடைஞ்சலும் இல்லாம முடிஞ்சது. நாங்க கிளம்பறோம்.”

வேன்கள் கிளம்பிப் போக குடிசைக்குள் நுழைந்தான் ஏழுமலை!

ஒருவாரம் கடந்திருக்கும். அந்த சீரியல் டைரக்டர் குரல் கொடுத்தார். யோவ் சுடுகாட்லே எடுத்த சீனை ரஷ் போட்டு பார்த்துடலாம் போடுய்யா..!

சீன் ஓட  அதிர்ந்தார் டைரக்டர். என்னாய்யா? என்னென்னமோ வருது!

அந்த காட்சியில் ஒரு இளம்பெண்ணை வாலிபன் ஒருவன் பலவந்தப் படுத்துகிறான். எவ்வளவோ போராடியும் அந்த பெண் தோற்றுப் போக உயிரை விடுகின்றாள்.

அடுத்த சீன் அந்த வாலிபன் அந்த பெண்ணின் சடலத்தை எடுத்துவந்து இடுகாட்டில் புதைக்கும்படி வெட்டியானிடம் கூறுகின்றான்.  சில ரூபாய் தாள்களை கொடுத்துவிட்டுச் செல்கிறான்.

அந்த இளைஞன் சென்றதும் அவ்வெட்டியான் அந்த பெண்ணின் சடலத்தின் மீது விழுந்து புரண்டு அழுகிறான்.’ மவளே..! உன்னை நாசமாக்கிட்டு உன் பொணத்தையே என்கிட்டே புதைக்கச் சொல்லிட்டு போறானே அந்த பாதகன்..!  அவனை சும்மா விடலாமா? சும்மா விடலாமா? ஆனா என்னாலே என்ன செய்ய முடியும். அவன் பெரிய பணக்காரன் ஏழெட்டு கம்பெனிகளுக்கு முதலாளி. இதோ இந்த சுடுகாடு கூட அவன் கம்பெனியோடுதுதான். அதான் தைரியமா இங்கேயே கொண்டுவந்து உன்னை புதைக்கச் சொல்லிட்டு போறான்..’

அழுகை ஆத்திரமாகிறது! “ஓ” வென கத்துகின்றான். அப்புறம் ஆற்றாமையோடு பள்ளம் தோண்டி பெண்ணை புதைக்கின்றான் வெட்டியான். சில நொடிகளில் காட்சி மாறுகின்றது. அந்த பெண்ணை புதைத்த இடத்தில் இருந்த மரமொன்றில் தூக்கில் தொங்குகிறான் அவன்.

அதிர்ச்சியாகிறார்  டைரக்டர்.

”யோவ்… இது என்னய்யா புதுக்கதை! நம்ம சீரியலை விட செம இண்ட்ரஸ்டிங்கா இருக்குது..!”

”சார் அந்தப் பொண்ணை புதைச்ச வெட்டியான் யாருன்னு  உன்னிப்பா கவனிங்க!”

”ரீவைண்ட் பண்ணு! ஜூம் பண்ணு!”

ஜும் செய்கையில் அங்கே அழுது கொண்டிருந்தான் வெட்டியான் ஏழுமலை!

என்னது ஏழுமலை உயிரோட இல்லையா? நெஞ்சு தூக்கிவாரிப்போட்டது டைரக்டருக்கு

”இன்னாயா நடக்குது இங்கே? சாந்த குமாரை கூப்பிடுய்யா!”

 சாந்தகுமார் நடுநடுங்கியபடியே அந்த காட்சிகளை பார்த்தார்.” சார்.. சத்தியமா எனக்கு ஒண்ணும் புரியலை! நான் அந்த எழுமலையை பார்த்து பேசி பணம் கொடுத்துட்டு வந்தேன்.அந்த ஓனர்கிட்டே பேசும்போது கூட ஏழுமலைன்னு ஒருத்தன் வெட்டியானா இருப்பான். அவனை பார்த்து பேசிக்கோங்கன்னுதான் சொன்னாங்க.”

”யோவ்! நாம பேய் சீரியல் எடுத்தா! அதுலேயே பேய் வந்து விளையாடுதேய்யா!”

”இதற்குள் அந்த சீரியலின் புரட்யூசர் அரக்க பறக்க ஓடிவந்தார். டைரக்டர் சார் என்ன ஆச்சு?”

”நாம எடுத்த சீன் வராம புதுசா ஏதோ ப்ளே ஆகுது! ஆனா இண்ட்ரஸ்டிங்கா இருக்குது!”

”ப்ளே பண்ணுங்க…!”

காட்சி ஓடத் துவங்கியது. அந்த பெண்ணை பலவந்தப்படுத்தும் இளைஞனை பார்த்ததும் ப்ரட்யூசர் அலறினார்…  ”முகேஷ்… நீயா…?”

”ஏன் பதறுறீங்க? இது யாரு உங்களுக்குத் தெரியுமா?”

”இது என் அண்ணன் பையன் முகேஷ்”.

”இந்த சீரியலுக்கு நான் புரட்யூசரா இருந்தாலும் மொத்த பணமும் அவனோடுதுதான்! நான் வெறும் பினாமி மட்டும்தான்!”

”முகேஷ் கொஞ்சம் வழிசல் கேஸ்தான்! ஆனா இப்படி ஒரு பொண்ணை நாசம் பண்ற அளவுக்குப் போயிருப்பான்னு நான் எதிர்பாக்கவே இல்லை!”

”இந்த வீடியோவை உடனே போலிசுக்கு அனுப்பிடனும்.குற்றவாளியை தண்டிக்கணும்.”

”அதுக்கு அவசியமே இல்லை!”

”ஏன் சார்! போனவாரம் நீங்க ஷூட்டிங் ஆரம்பிக்கும் போது அவசரமா வெளியே போறேன்னு நீங்க  கண்டினியு பண்ணுங்கன்னு சொல்லிட்டு போனேன் இல்லையா?”

”ஆமாம் சார்! போய் போன் கூட பண்ணீங்களே..! யாரோ உங்க ரிலேஷன் டெத் ஆயிட்டார்னு…!”

”ஆமாம் டெத் ஆனது  முகேஷ்தான்!”

”எப்படி?”

”ஊட்டி மலைப்பாதையிலே ஆக்ஸிடெண்ட்  ஆகியிருக்கு! பாடி கூட கிடைக்கலை!”

”அடப் பாவமே..!”

அப்போது வீடியோ தானாக ஓட ஆரம்பிக்க..

ஊட்டி மலைப்பாதையில் அந்த காரை ஓட்டிக்கொண்டிருக்கிறான் முகேஷ். அவன் எதிரே ஏழுமலையும் அவன் பெண்ணும் வர.. அதிர்ந்து போய் ப்ரேக் அழுத்துகிறான். ப்ரேக் பிடிக்க வில்லை. ஸ்டிரியங் தானாக திரும்ப  மலைப்பாதையின் தடுப்பை உடைத்துக் கொண்டு அந்த கார் அதள பாதாளத்தில் விழுகின்றது.. அப்படியே வீடியோ ப்ரீஸ் ஆகி நிற்க

புரொடியூசரும் டைரக்டரும் அதிர்ந்து போய் நின்றிருந்தனர்.

amazon அமேசான் தளத்தில் என்னுடைய மின் நூல்கள்
தளிர் வலைதளத்தில் நான் எழுதிய சில பதிவுகளை மின் நூலாக உருவாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் நீண்ட நாளாக இருந்தது. சமீபத்தில் அந்த எண்ணத்தை செயலாக்கி அமேசான தளத்தில் இந்த மாதத்தில் 5 மின் நூல்களை வெளியீடு செய்துள்ளேன். 
ஏற்கனவே அமேசான் தளத்தில் நான்கு மின் நூல்களை கடந்த வருடங்களில் வெளியீடு செய்துள்ளேன். தளிர் வலைப்பூவில் பெரிதும் வரவேற்பு பெற்ற இலக்கண இலக்கிய பதிவான உங்கள் தமிழ் அறிவு எப்படி என்ற பதிவுகளை கொஞ்சம் திருத்தி கொஞ்சம் இலக்கணம், கொஞ்சும் இலக்கியம் என்ற தலைப்பிலும் என்னுடைய சிறுகதைகள் சிலவற்றை தொகுத்து அன்புடை நெஞ்சம் என்ற தலைப்பிலும் 
சிறுவர்களுக்காக எழுதிய கதைகளை “ராஜாவை ஜெயிச்ச குருவி” ”எலிவளர்த்த சிங்கராஜா” என்ற தலைப்புகளில் இரண்டு நூலாகவும். நான் எழுதிய ஆன்மீக கட்டுரைகளை தொகுத்து வினைகள் தீர்த்து குறைகள் போக்கும் விரதங்கள் என்ற தலைப்பிலும் அமேசான் தளத்தில் வெளியீடு செய்துள்ளேன்.
 மின்னூல்களின் அதிக பட்ச விலையே ரூபாய் 100 ஆக நிர்ணயித்துள்ளேன். தளிர் தளத்தின் (தேன்சிட்டு) வாசக அன்பர்கள் இந்த மின்னூல்களை அமேசான் தளத்தில் வாங்கி வாசித்து பயனடையுமாறு அன்புடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
 இதில் கொஞ்சம் இலக்கணம் கொஞ்சும் இலக்கியம் நூல் அமேசான் பென் டூ பப்ளிஷ் போட்டியிலும் பங்கெடுக்க உள்ளது. தளிர் வலைதளத்தின் நண்பர்கள் இந்த மின்னூலை வாங்கியும் வாசித்தும் தளிரின் இந்த சாதனைப் பயணத்தில் ஓரடி முன்னேற ஒத்துழைக்குமாறு அன்போடு கேட்டுக் கொள்கின்றேன். 
அனைவருக்கும் அன்பின் நன்றிகள். மின்னூல்களை வாசிக்க இங்கே சொடுக்கவும்.
அமேசான்              நன்றி.