வெ. ஹேமந்த்குமார் கவிதைகள்

ஊரடங்கில் தனியுலகம்!

*****************************

விலகியிருங்கள் என்றார்கள்!

முன்பே, நான்

அவர்களை விட்டு

மனதளவில் விலகியிருந்தேன்;

வீட்டிலிருங்கள் என்றார்கள்!!

இன்றும் நான்

அதே வீட்டில் தான்

பசித்து, தனித்திருக்கிறேன்;

அறிவுரைகள் கூறியவர்கள்,

அச்சுறுத்தவும் செய்தனர்;

தனிமை தண்டனை என்றனர்;

வீட்டை சிறை என்றும்

இருளின் அறை என்றும்

புலம்பித் தீர்த்தனர்…

ஆனால், நான்

நேர்மறை எண்ணமுடையவன்:

என் கண்களை மூடினால்,

கனவில்

ஓர் உலகில் வாழ்வேன்;

நான் புத்தகத்தைத் திறந்தால்,

மூளையால்

ஓர் உலகிற்கு செல்வேன்;

மெல்லிசையைக் கேட்டால்,

செவிகளால்

ஓர் உலகிற்குள் கரைவேன்;

இவையனைத்தும்

எனக்குள் இயங்கும்

வெவ்வேறு உலகங்கள்.

என்னை எங்கே புதைத்தீர்களோ,

அங்கிருந்தே

மீண்டும் எழுவேன்:

ஒரு புது மனிதனாக,

பெரும் சிந்தனையாளராக,

மாபெரும் விடிவெள்ளியாக;

தனியுலகம் படைக்கிறேன்,

இத்தரணியில்!

வாழலாம் வாருங்கள்,

புதுக் கவிதையில்!!

(வெ.ஹேமந்த் குமார், ஈரோடு)

சுடு)காடு

**************************

இயற்கையோ

எங்களுக்கு கொடுத்தது,

ஒரு முத்தம்!

நாங்களோ

இயற்கையோடு நடத்தினோம்,

ஒரு யுத்தம்!!

நம்பிக்கை துரோகிகளாக

இயற்கையை வென்றோம்;

வனவிலங்குகள்

அத்துமீறல் என்று

அவற்றையும் கொன்றோம்;

நவீனமாக

மாசுபடுத்திய காற்றே

எங்களுக்கு

உயிர்குடி விஷமானது,

நாங்கள் வெட்டிய

மரங்களின் இரத்தம்

செக்கச்சிவந்த ஆறானது.

தோல் போர்த்தி

உடல் மெலிந்த நாங்கள்,

நடைபிணங்கள்;

இன்னும்

மனித வேட்டையில்

இயற்கையின் ஆன்மா…