Category: சிறுவர் பகுதி

பாட்டி சுட்ட ரொட்டி! பாப்பாமலர்!

நத்தம்.எஸ்.சுரேஷ்பாபு.

ரொம்ப வருசத்துக்கு முன்னாடி வங்காள கிராமத்துல பாட்டி ஒருத்தங்க வசிச்சு வந்தாங்க. அவங்க ரொம்ப ஏழை! ஏதோ தன்னால முடிஞ்ச வேலைகளை செஞ்சு அதுல வருகிற வருமானத்துல பிழைச்சு வந்தாங்க. ஒரு நாளு அந்த பாட்டி வேலை செஞ்சதுக்கு கூலியா கொஞ்சம் கோதுமை மாவு கிடைச்சுது. பாட்டி அதை பிசைஞ்சு ஒரு ரொட்டி செஞ்சாங்க. அதை ஒரு தட்டில் வைச்சுட்டு ஏதோ வேலையா திரும்பினாங்க. அப்ப ஒரு காக்கா உள்ளே நுழைஞ்சு அந்த ரொட்டியை தூக்கிக்கிட்டு பறந்துருச்சு! பறந்து போய் பக்கத்தில இருந்த மரத்தில இருந்த கூட்டுல வைச்சுருச்சு.

ரொட்டியைக் காக்கா தூக்கிப் போனதை பாட்டி பார்த்துட்டாங்க! ”காக்கா! காக்கா! என்னோட ரொட்டியைத் திருப்பிக் கொடுத்திடு!” அப்படின்னு பாட்டி கேட்டாங்க. “ தரமுடியாது! நான் சாப்பிடப்போறேன்!” அப்படின்னு சொல்லிருச்சு காக்கா. பாட்டி பாவம், பசியோட இருந்தாங்க, திரும்பவும் வேற ரொட்டி செய்ய மாவும் இல்லை! நேரமும் இல்லை. அதனால் காக்கா உக்காந்திருந்த மரத்துக்கிட்டே “மரமே! மரமே! நான் ரொம்ப பசியாய் இருக்கேன்! காக்கா என்னோட ரொட்டியை தூக்கி வந்து கூட்டுல வைச்சிருக்கு! உன் கிளைகளை அசைச்சு ரொட்டியை கீழ விழ வைச்சு உதவுன்னு!” கேட்டாங்க. மரம் மிகவும் அதிகாரமா சொல்லுச்சு! “ நான் ஏன் கிளைகளை அசைக்கணும்! கூட்டை கலைக்கணும்! காக்கா என்னோட பிரெண்டு! நான் கிளைகளை அசைக்கமாட்டேன்!”

அப்ப அந்த பக்கமா ஒரு மரவெட்டி வந்தாரு. பாட்டி அவருகிட்ட போயி, விறகு வெட்டி! விறகுவெட்டி! என்னோட ரொட்டியை காக்கா தூக்கி வந்துருச்சு! இந்த மரம் கிளைகளை அசைச்சு உதவ மறுக்குது! நீ இந்த மரத்தை வெட்டி அந்த ரொட்டியை கீழே விழ செய்யேன்!” அப்படின்னு கேட்டாங்க. விறகு வெட்டி அமைதியா சொன்னாரு. “ நான் எதுக்கு மரத்தை வெட்டனும் இந்த மரம் எனக்கு தீங்கு எதுவும் செய்யலையே?” பாட்டிக்கு பசி அதிகமாயிருச்சு! யாரும் உதவலை!

அப்ப அந்த மரப்பொந்துதுல இருந்து ஒரு எலி வந்துச்சு! பாட்டி அதுக்கிட்ட போய் , காக்கா என்னோட ரொட்டியை தூக்கி வந்துருச்சு! மரம் கிளையை அசைக்க மறுக்குது! இந்த விறகு வெட்டியும் மரத்தை வெட்டி உதவ மறுக்கிறாரு! நீ அவரோட கோடரிக் காம்பை கடிச்சுப் போட்டுரு! அப்படின்னு கேட்டாங்க. எலி கொஞ்ச நேரம் யோசிச்சுது! அப்புறமா சொல்லுச்சு. இந்த விறகு வெட்டி எனக்கு எந்த தீங்கும் செய்யலை! நான் ஏன் அவர் கோடறியை கடிச்சி பாழாக்கணும்! முடியாது. அப்படின்னு தீர்மானமா சொல்லிருச்சு.

அந்த சமயம் பார்த்து பூனை ஒண்ணு அந்த பக்கமா வந்துச்சு! பாட்டி பூனைக்கிட்ட போய், பூனையாரே! பூனையாரே ஒரு உதவி செய்யுங்க! என்னோட ரொட்டியை காக்கா தூக்கிண்டு போயி மரத்துல வைச்சுருக்கு மரம் கிளையை அசைக்க மறுக்குது! விறகு வெட்டி மரத்தை வெட்ட மறுக்கிறாரு எலியும் கோடரியை கடிக்கமாட்டேன்னு சொல்லிருச்சு! எலியை நீங்க பிடிச்சிக்குங்க! அப்படின்னு சொன்னாங்க. “ நீ சொல்றதுல நியாயம் இருக்குது! ஆனா எலி என்கிட்ட எந்த விஷமும் செய்யலையே! அதை நான் எப்படி கொல்வேன்?” அப்படின்னு சொன்ன பூனை ஓடிருச்சு!

அந்த சமயம் பாட்டி வளர்த்த நாய் அங்க வந்துச்சு! பாட்டி அதோட முதுகுல தடவிக் கொடுத்து என்னருமை நாய்க் குட்டியே! நீ இந்த பூனையை கொன்னு போட்டுருன்னு சொன்னாங்க! உடனே நாய் விறைப்பா தன் வாலை நிமிர்த்துக் கிட்டு பூனையை துரத்தி போச்சு! நாய் பூனையை நெருங்கவும், பூனை என்னை விட்டுரு! நான் எலியை பிடிச்சிடறேன்ன்னு எலிமேல தாவுச்சு! பூனையாரே! என்னை விட்டுடு! நான் கோடரியை கடிச்சு போட்டுடறேன்னு எலி கோடரியை கடிக்க ஆரம்பிக்க, விறகு வெட்டி, வேணாம் வேணாம்! நான் மரத்தை வெட்டிடறேன்னு சொன்னாரு விறகுவெட்டி. ஐயையோ! என்னை வெட்டிறாதே! நான் கிளையை அசைச்சு கூண்டை கலைச்சுடறேன்னு சொல்லுச்சு மரம். மரமே மரமே! அப்படி செய்யாதே! என்னோட கூண்டுல என் குஞ்சுகள் இருக்கு! நானே ரொட்டியை கீழே போட்டுடறேன்னு சொல்லிட்டு ரொட்டியை கீழே போட்டது காகம்.

பாட்டி அப்பத்தான் கூட்டில சில குட்டி காகங்கள் இருப்பதை பார்த்தாங்க! அதுக்காகத்தான் காக்கா ரொட்டியை எடுத்துப் போயிருக்குன்னு தெரிஞ்சதும் மனசுக்கு கஷ்டமாயிருச்சு! காக்கா வருத்தபடாதே! இந்த ரொட்டியை நான் எடுத்துக்கறேன்! உனக்கு என்னோட வீட்டுல இருக்கிற சில தானியங்களை தரேன்னு சொல்லிட்டு வீட்டுக்குள்ளே இருந்து சில தானியங்களை வெளியே போட்டாங்க. காகமும் மகிழ்ச்சியா அந்த தானியங்களை பொறுக்கி குஞ்சுகளுக்கு கொடுத்து தானும் தின்னு மகிழ்ச்சியா இருந்தது. பாட்டிக்கும் பசி அடங்கி ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்துச்சு!

(நேஷனல் புக் டிரஸ்ட் வெளியிட்ட ஓர் ஆங்கில கதையை என் பாணியில் மாற்றி இறுதியில் சில மாற்றங்களுடன் தந்துள்ளேன். புத்தகத்தில் காப்பிரைட் குறித்து போட்டிருந்தாலும் இந்த கதை மிகவும் கவர்ந்ததால் என் குழந்தைக்கு ரொம்பவும் பிடிச்சதால் என் தளம் வாசிக்கும் குழந்தைகளுக்காக இந்த பதிவு) நன்றி: நேஷனல் புக் டிரஸ்ட்

    “டேய்  முகில்! அங்க என்னடா பண்ணிட்டு இருக்கே?” தோட்டத்தில் தும்பிகளை பிடிக்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்த  முகிலை அந்த குரல் கலைத்தது. “ அம்மா! இங்க வாயேன்! எத்தனை எத்தனை தும்பி! பாரும்மா! நம்ம தோட்டத்துல அதுங்க அழகா பறக்கிறதை பார்க்க பார்க்க ஆசையா இருக்கு!” என்றவாறு கையில் ஒரு சிறு தும்பியை பிடித்தபடி வந்தான்  முகில். 

    “  முகில்! இதென்ன கெட்ட பழக்கம்?” எந்த உயிரையும் நாம துன்புறுத்த கூடாது? ஓடி விளையாடற உன்னை பிடிச்சு கட்டி வைச்சா உனக்கு வலிக்குமா வலிக்காதா? அப்படித்தான் விலங்குகளும் பூச்சிகளும் அதுங்களோட உலகத்துல நாமும் இருக்கோம். நாம வலிமை மிக்கவங்கறதாலே அதுங்களை துன்புறுத்த கூடாது விட்டுரு!” 

“ஸாரிம்மா! நான் இனிமே இப்படி நடந்துக்க மாட்டேன்! என் ப்ரெண்ட்  முத்து தான் இப்படி தும்பி பிடிக்க சொல்லிக் கொடுத்தான். அவனையும் பிடிக்கக் கூடாதுன்னு சொல்லிடறேன்!” என்றவாறு “ஸாரி தும்பி! ஏதோ ஆசையிலே உன்னை பிடிச்சிட்டேன்! இப்ப விட்டுடறேன்! நீ சுதந்திரமா பறந்து போ!” என்று அதை விட சிறகடித்து பறந்தது தும்பி. 

பள்ளியில், ”டேய்  முத்து! இனிமே தும்பி பட்டாம்பூச்சி எல்லாம் பிடிச்சு விளையாடறதை விட்டுடு. நம்மளை போல அதுவும் ஓர் உயிரினம்! அதை துன்ப படுத்த கூடாது!”

   “தோடா! வந்துட்டாரு புத்தரு!” போடா! நீ வேணா பிடிக்காதே! நான் தும்பி மட்டும் இல்லே! பொன்வண்டு, பட்டாம் பூச்சி எல்லாம் பிடிப்பேன்! உன்னால முடிஞ்சதை செய்துக்க!”    

 ”உன் கிட்ட அப்படி எதாவது பூச்சியை பார்த்தா நான் அவுத்து விட்டுருவேன்!”   ”முடிஞ்சா செய்! இதோ பாரு என் கிட்ட ஒரு தும்பி இருக்கு! இதோட ரெக்கையை உடைச்சி என் ஜாமெட்ரி பாக்ஸில் வைச்சுக்க போறேன்!”

    டேய்! வேணாம்டா! விட்டுடு!”    முத்து அந்த தும்பியை எடுத்து அதன் இறக்கையை உடைக்க முயல  முகில் சினம் கொண்டு கணேஷின் கையைத் தட்டி விட்டான். அவன் கையில் இருந்த தும்பி  விடுபட்டு பறந்தது. அடுத்த கணம்  முகிலின் கன்னத்தில் ஒரு குத்து விழுந்தது. “ஆ” என்று  முகில் அலறியது ஸ்கூல் பள்ளி மணி சத்தத்தில் மறைந்து போனது.  

“ எவ்வளோ கஷ்டப்பட்டு அந்த தும்பியை பிடிச்சேன்! இப்படி தட்டி விட்டுட்டியே! அதுக்கான பரிசுதான் இந்த குத்து! நாளைக்கு நான் மறுபடியும் தும்பியோட வருவேன். அப்ப நீ ஏதாவது வால் ஆட்டனே மவனே பல்லு உடைஞ்சிரும்!”  முத்து கருவியபடி சொல்ல கண்கலங்கியவாறு நடந்தான்  முகில் 

  அன்று மாலையில்  முகில்அவனது தோட்டத்தில் விளையாடிக்கொண்டிருக்க அவனது தோள் மீது வந்தமர்ந்தது அந்த தும்பி.  “ஹலோ  முகில்! அடி ரொம்ப பலமா பட்டிருச்சா! வலிக்குதா?” என்றது.   “யாரு யாரு பேசறது?””நான் தான்  முகில்! உன் தோள் பட்டையில உக்காந்திருக்கேன்! காலையில என்னை காப்பாத்தினேயே அந்த தும்பி!” முகிலின் கண்கள் வியப்பால் விரிந்தன. “ தும்பி நீ பேசக் கூட செய்வாயா?

   ”சாதாரண தும்பிகளால் பேச முடியாது! ஆனால் நான் ஒரு வினோத தும்பி. முனிவர் ஒருவர் சாபத்தினால் இப்படி தும்பியாக மாறிவிட்டேன். உண்மையில் நான் ஒரு கந்தர்வன்.”  

“கந்தர்வனா?”ஆமாம்! நாங்கள் ஆகாயத்தில் வசிப்பவர்கள். ஒரு முறை அப்படியே சஞ்சாரம் செய்து வரும் போது விந்திய மலை அடிவாரத்தில் ஒரு முனிவரின் ஆசிரமத்தில் நுழைந்தேன். அங்கு கூடைகளில் நிறைய மலர்கள் நிறைந்து இருந்தது. மலர்களின் வாசம் என்னை கவர்ந்தது. அப்படியே கீழிறங்கி கூடையோடு மலர்களை எடுத்து முகர்ந்து கொண்டிருந்தேன்.

அப்போது, ஒரு முனிவர் ஆவேசத்தோடு வந்து பூஜைக்கு வைத்த மலர்களை பாழாக்கிவிட்டாயே! பூக்களை நுகர்ந்த நீ இனி தும்பியாக மாறி பல பூக்களை தினமும் நுகர்ந்து கொண்டிரு! என்று சாபம் விடுத்துவிட்டார். சாப விமோசனம் கேட்டேன். தும்பியாக பிறந்த உன்னை மனிதர்கள் பிடித்து துன்புறுத்தி சாகடிப்பார்கள். பலமுறை செத்தும் மீண்டும் தும்பியாக பிறப்பெடுப்பாய். நல்ல மனதுள்ள ஒரு சிறுவன் உன்னை ஒருமுறை விடுவிப்பான். அவனுக்கு தேவையான உதவிகளை செய்து முடி! அப்புறம் உனக்கு சாப விமோசனம் கிடைக்கும். என்றார். 

  இன்று உன்னால் விடுவிக்கப் பட்டேன்! எனக்கு சாபவிமோசனம் விரைவில் கிடைக்கும். உனக்கு என்னுடைய சக்தியை தரப் போகிறேன்! இன்று முதல் நீ பறக்க முடியும்! என்னை நினைத்து சிறகே வா! சீக்கிரம் பற என்று சொன்னால் அந்தரத்தில் பறப்பாய்! தம்பி! நீ சூப்பர் தும்பி ஆகப் போகிறாய்!” என்றது அந்த தும்பி.  

முகிலால் நடப்பது எதையும் நம்ப முடியவில்லை! ”அதோ உன் ப்ரெண்ட்   முத்து கையில் ஒரு பொன்வண்டை வைத்துக் கொண்டு விளையாட்டு காட்டிக் கொண்டிருக்கிறான் அவனுக்கு நாம் விளையாட்டு காண்பிப்போமா?” என்ற்து தும்பி.   என்னை மனதில் நினை! மந்திரத்தை சொல்லு!தும்பியை நினைத்து, ”சிறகேவா! சீக்கிரம் பற” என்றான்  முகில்.

  தன் முன்னே தீடிரென்று வந்து நிற்கும்  முகிலைப் பார்த்து, காலையில் வாங்கினது பத்தலையா? என்றான் முத்து.   “முத்து அந்த வண்டை விட்டுரு!”   “இல்லேன்னா!”அடுத்த நொடி! முத்துவை தூக்கிக் கொண்டு பறந்தான் முகில். ஓர் உயரமான மரத்தின் கிளையில் தொங்கவிட்டான்.

”முத்து எப்படி இருக்குது நம்ம தொட்டில்! ராத்திரி முழுக்க இங்க தூங்கறியா?”    முத்துவின் கண்களில் பயம் தெரிந்தது. ”வேண்டாம் முகில்! விட்டுரு! நான் இந்த பூச்சியை விட்டுடறேன்!”   “ இந்த பூச்சியை மட்டும் இல்லே! இனிமே எந்த பூச்சியையும் பிடிக்க மாட்டேன்னு சொல்லு!”   ”பிடிக்க மாட்டேன்! பிடிக்க மாட்டேன்! உங்கிட்ட வம்புக்கும் வரமாட்டேன்!”சரி! உன்னை இறக்கி விடறேன்!  மரத்திலிருந்து முத்துவை அலேக்காக தூக்கி பறந்து கீழே  இறங்கினான் முகில்

   “ டமால்! என்ற சத்தம் கேட்டது. கட்டிலில் இருந்து புரண்டு விழுந்திருந்தான் முகில்  ஏண்டா கனவு ஏதாவது கண்டியா? தூக்கத்திலே என்னென்னமோ உளறினே இப்ப புரண்டு கீழே விழுந்திருக்கே!  அம்மா கேட்க    ச்சே!! எல்லாம் கனவா?  என்று முகம் கழுவ பாத்ரூம் சென்றான். சட்டையில் ஏதோ உறுத்த அவிழ்த்தான். அவன் விலாப்புறம் இரண்டு சிறிய இறக்கைகள் இது இது….!    பாத்ரூம் ஜன்னலில் தும்பி ஒன்று அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

டிஸ்கி}  1980களில் தினமணிக் கதிரில் சூப்பர்தும்பி என்றொரு கார்டூன் வெளிவந்தது. படு சுவாரஸ்யமாக இருக்கும். நான் விரும்பி படிப்பேன். அதன் பாதிப்பே இந்த கதை. அவ்வப்போது தொடர்வேன் தும்பியின் சாகசங்களை!