வாழ்க்கையில் சில கேரக்டர்கள் சுவாரஸ்யம்! எது நடந்தாலும் ஓக்கே! நான் இப்படித்தான் இருப்பேன்! என் வாழ்க்கை என்னுடையது நான் இப்படித்தான் வாழ்வேன் என்று வாழ்வது ஒருவகை! இந்த வகையினரின் நடத்தை பிறரை பாதிக்காமல் இருக்க வேண்டும்.

    இன்னொரு வகை எல்லாவற்றிற்கும் பிறரை பழி போடுவது! கடவுளை குற்றம் சொல்வது. நான் பிறந்த நேரம் சரியில்லை அதான் இப்படி அல்லாடுறேன் என்று சதா புலம்பிக் கொண்டு இருப்பவர்கள் ஒரு ரகம்!  இவர்கள் வாழ்க்கை எப்போதும் இனிப்பது இல்லை!

    நாம் பார்க்க போகும் கேரக்டர் சந்தானம்! சினிமா நடிகர் சந்தானம் போலவே ஒரு ஜாலி டைப் கேரக்டர்! கையில் காசிருந்தால் கர்ணன் தான்! கொடை வள்ளலாகி கூடியிருக்கும் தோழர்களுக்கு பாட்டில் பாட்டிலாய் சரக்கு சப்ளை செய்வார். காசு இல்லையேல் அன்று அவனுக்கு கொடுத்தோமே என்று கணக்கு பார்த்து அவனிடம் சென்று கேட்க மாட்டார். அப்படியொரு நல்ல குணம். வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே என்று நினைக்கும் ஒரு நல்ல மனிதர் இந்த சந்தானம்.

     இவருக்கு ஒரு வித்தியாசமான பழக்கம் ஏற்பட்டு விட்டது. சானியா மிர்சாவுடனான காதல் தான் அது. என்னடா சந்தானத்துக்கும் சானியா மிர்சாவுக்குமா? ஏணி வைச்சாலும் எட்டாதே என்று யோசிக்கிறீர்கள் தானே! இது ஒரு தலைக் காதல்! அப்போதுதான் சானியா டென்னிஸ் அரங்கில் அடிபதித்த காலம் பத்திரிக்கைகள் ஆகா ஓகோ என்று புகழ சந்தானம் அவளை லவ் பண்ணத் துவங்கி விட்டான்.

     என்னயா! அப்துல் காதருக்கும் அமாவாசைக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்பது போல பண்றீர்! இதெல்லாம் சரிபட்டு வருமா? என்றால்  உனக்கென்னடா! அவ என்னை லவ் பண்றாலோ இல்லையோ நான் அவளை லவ் பண்றேன்!  என்றூ சிம்பிளாக கூறிவிட்டு செய்தி தாள்களில் சானியாவின் படங்களை சேகரிக்க ஆரம்பித்து விட்டான்

      ஒரு 192 பக்க லாங் சைஸ் நோட்டு வாங்கி அது முழுக்க சானியாவின் படங்களை ஒட்டி வைத்திருந்தார். யோவ் இது உம்ம வயசுக்கு நல்லா இல்ல! தகுதியும் இல்ல சின்ன பசங்க மாதிரி இந்த சின்ன பொண்ணை சைட் அடிச்சிகிட்டு திரியாதேயும் என்றால் போடா  இதுக்கெல்லாம் வயசு காரணம் இல்லை மனசுதான் காரணம் அவ என்னை விரும்பாவிட்டால் என்ன நான் அவளை மானசீகமா லவ் பண்ணிட்டு போறேன் என்று சினிமா டயலாக் விடுவான்.

    சில பேர் குஷ்பு சிம்ரன் என்று சினிமா நடிகைகள் மீது அதீத காதல் கொள்வர்! நிஜம் அவர்கள் கண்ணை மறைக்கும். அவர்களுக்கு திருமணச் செய்தி வந்தால் வீட்டில் சாப்பிடாது ஒரு ரெண்டு வாரங்கள் தாடி வளர்த்து திரிவர். இன்னும் சிலர் தாங்கள் மணக்க போகும் பெண்ணுக்கு அந்த நடிகையின் பெயரை சூட்டி சமாதானப் பட்டுக் கொள்வர் அது மாதிரி இவருக்கு சானியா பித்து பிடித்து விட்டது.

    அறை முழுக்க சானியா ப்ளோ அப்களை ஒட்டி வைத்து மகிழ்ந்து கொண்டிருந்த அவருக்கும் ஒரு ஆப்பு வந்தது. டென்னிஸில் கொடி கட்டி பறந்த சானியா கொஞ்சம் சறுக்க ஆரம்பித்தார். பத்திரிக்கைகள் மெல்ல ஓரம் கட்ட  ஆரம்பித்தன. என்னடா இது என் செல்லத்தை பத்தி ஒரு நியுசும் வர மாட்டேங்குது  என்று புலம்பி தீர்த்தான் ஒரு நாள்.

     என்னத்த பெரிசா ஆடி கிழிக்கறா? ஒண்ண மாதிரி ஆளுங்க தான் ஜொள்ளு விட்டுகிட்டு அவ பின்னாடி திரியறீங்க! அவளும் அவ ஆட்டமும் சுத்த வேஸ்ட் என்றதற்கு என்னிடம் கோபித்துக் கொண்டு  மூணு நாள் பேச வில்லை. சானியாவின் முகவரி தெரிந்து கொண்டு பிறந்த நாள் தெரிந்து கொண்டு வாழ்த்து அனுப்பி பார்த்தான் ஒரு லெட்டர் எழுதி அனுப்பினான் எதற்கும் பதில் இல்லை.ஆனாலும் விடாது தொடர்ந்து அவளது பிறந்தநாள் போட்டியில் வென்றதற்கு அதற்கு இதற்கு என்று வாழ்த்து அனுப்பிக் கொண்டே இருந்தான் சந்தானம்

       என்னயா சானியா! சானியான்னு புலம்பினீயே உம்மோட வாழ்த்துக்கு ஒரு தேங்ஸ்  அனுப்பினாளா அவ? என்றேன்! என் செல்லத்துக்கு ஆயிரம் வேலை இருக்கும் இதுல என்னோட லெட்டரை அவ பார்த்திருப்பாளோ என்னமோ? என்று வக்காலத்து வாங்கினார்.  இது தெரியுது இல்லை அப்புறம் ஏன் அவளையே நினைச்சிகிட்டு காலா காலத்துல ஒரு கல்யாணத்தை பண்ணிக்க கூடாதா? என்றேன்.

     யோவ் உமக்கு ஒண்ணும் தெரியாது. கல்யாணம் பண்ணிட்டு என்னத்த சாதித்து இருக்கீங்க நீங்கள்ளாம்!  என்று மடக்கினான் சந்தானம். திடுமென ஒரு நாள் எல்லோரையும் அழைத்து பார்ட்டி கொடுத்தான். என்னடா என்ன விஷேசம் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறீயா என்றதற்கு என்னடா சந்தோஷமான நேரத்துல் அதை ஞாபகப்படுத்தறே என் சானியா லெட்டர் போட்டிருக்காடா? என ஒரு கடிதத்தை காண்பித்தான். அது டைப் செய்யப்பட்ட ஒரு கடிதம். அவனது வாழ்த்துக்கு நன்றி கூறியிருந்த அதில் இறுதியில் சானியா கையெழுத்து இருந்தது. சாதிச்சிட்டடா என்ற போது அவன் முகத்தில் பெருமை மிளிர்ந்தது. அந்த கடிதத்தை பிரேம் போட்டு வைத்திருந்தான் அவன்.

     திடிரென ஒருநாள் அந்த செய்தி வந்தது. நான் தான் சந்தானத்திற்கு முதலில் சொன்னேன். யோவ் உம்ம லவ்வருக்கு கல்யாணமாம்! போயி தடுக்கலை என்றேன்!

தெரியும்டா!  என்னது அப்ப உன் லவ்?

   என்னடா இது பைத்தியகாரத் தனமா கேக்குற? அவளை எல்லாம் நான் மேரேஜ் பண்ணிக்க முடியுமா? அவ எங்கே நான் எங்கே? என்றான்,. அப்ப அவ பைத்தியாமா அலைஞ்சியே அவ போட்டோவை கட் பண்ணி ஒட்டிகிட்டே? வேற பொண்ண கட்டிக்க மாட்டேன்னு  சொன்னே?

  நான் எப்ப அப்படி சொன்னேன்? இப்ப கல்யாணம் வேண்டாம்னுதான் சொன்னேன்! இதெல்லாம் நடக்காதுன்னு தெரியும் ஆனா வாழ்க்கைல ஒரு எண்டர்டெய்ன் மெண்ட் வாணாமா? என்னை பார்த்து நீங்க எல்லாம் எவ்வளவு  பொறாமை பட்டீங்க? அவகிட்ட இருந்து லெட்டர் வந்ததும் உங்களுக்கு எவ்வளவு வயித்தெரிச்சல்! என்னை இல்லை பைத்தியக்காரன்னு சொன்னீங்க  நான் தான் பைத்தியமா அலைஞ்சேன்னா அவளை பத்தி தெரிஞ்சிக்க நீங்க என் பின்னாடி அலைஞ்சீங்க! உங்களை எண்டர்டெய்ன் பண்ணேன் தட்ஸ் ஆல் என்றான்.

அப்ப உன்னோட லவ்? நான் லவ் பண்ணேலேன்னு யார் சொன்னது சானியாவுக்கு லட்ச கணக்கில் ரசிகர்கள் அதுல நானும் ஒருத்தன்! அவ மேல அன்பு செலுத்தினேன் ஆனா அது காதல்னு நீங்கதானே கோர்த்து விட்டீங்க! இதெல்லாம் வாழ்க்கையில் கடந்து போகும் மாமே என்றான்.

  ஒரு சுபயோக சுபதினத்தில் சோயப் மாலிக் கழுத்தில் தாலி கட்டினார் சானியா! அதற்கும் மறக்காமல் வாழ்த்து அனுப்பிய சந்தானம் இதுவரை கல்யாணம் கட்டிக் கொள்ளவில்லை!

      என்னப்பா சந்தானம் எப்ப கல்யாணச் சோறு? என்றால் இப்ப ஹன்சிகாவை லவ் பண்ணிகிட்டு இருக்கேன்! பார்க்கலாம் என்றான் ஜாலியாக!

கதை நிஜமல்ல! கற்பனைதான்! கதைக்கும் சந்தானத்தின் படத்திற்கும் நிச்சயமாய் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை!தங்கள் வருகைக்கு நன்றி! பதிவு குறித்த கருத்துக்களை பகிரலாமே

கிரீடம்!

          நத்தம்.எஸ்.சுரேஷ்பாபு.

பாலாம்பாள் மெட்ரிகுலேஷன் பள்ளி பரபரப்பாய் இருந்தது. இன்று அந்த பள்ளி மாணவர்களுக்கு தேர்வுகளில் நல்ல மதிப்பெண்களை பெற்று வெற்றிபெறுவதற்கான சிறந்த ஆலோசனைகளை வழங்குவதற்காக இந்தியாவின் மிகப்பெரிய கல்வி ஆலோசகர் கருணாகரன் வழங்க உள்ளார்.

 பள்ளியின் தாளாளர் பார்த்தசாரதியும் பிரின்ஸ்பல் நரசிம்மனும் நுழைவாயிலில் மாலையோடு கருணாகரனின் வரவுக்காக காத்திருந்தனர். கருணாகரனின் அப்பாயிண்ட்மெண்ட் கிடைப்பது மிகவும் அரிது. அவரது ஆலோசனைகளை கேட்பதற்காக பெரிய கல்லூரிகள் ஐ.ஐ.டிக்கள் கூட வருடக் கணக்காக காத்துக்கிடக்கின்றன.

பாலாம்பாள் பள்ளி தற்போது தமிழ்நாட்டில் குறிப்பிட்டு சொல்லும்படியான வளர்ச்சியை பெற்றுவருகிறது. அதன் மாணவர்கள் பல்வேறுதுறைகளில் பெரிய சாதனைகளை பெற்றுவருகின்றனர். அந்த பள்ளியில் பிள்ளைகளை சேர்ப்பதற்கு பெற்றோர்கள் தவமிருக்கின்றனர். பள்ளியின் கட்டணம் அதிகம்தான் என்றாலும் அங்கே தன் பிள்ளை படித்தால் நல்ல நிலைமைக்கு வந்துவிடுவான் என்று அங்கே பிள்ளைகளை சேர்த்துவிட ஆசைப்பட்டார்கள். தமிழ்நாடு முழுவதும் பாலாம்பாள் பள்ளி கிளை பரப்பி விருட்சமாக வளர்ந்து நிற்கிறது.

  அதன் பெருமைதான் இன்று கல்விநல ஆலோசகர் கருணாகரனை இப்பள்ளிக்கு வர ஒத்துக்கொள்ளச்செய்திருக்கிறது. மிகவும் கஷ்டப்பட்டு இந்த அப்பாயிண்ட்மெண்டை வாங்கியிருந்தார் பிரின்ஸ்பால் நரசிம்மன். இந்த மீட்டிங்கிற்கு வரவேண்டும் என்றால் ஒரே ஒரு கோரிக்கை மட்டும் வைத்திருந்தார் கருணாகரன். அது அந்தப் பள்ளியின் தாளாளர் பார்த்தசாரதி அந்த நிகழ்வில் கலந்து கொண்டு கருணாகரனை வரவேற்க வேண்டும் என்பதுதான்.

 இது என்னய்யா வித்தியாசமா இருக்கு! அந்த கருணாகரனை நான் வரவேற்கிறதா இருந்தா வருவாராமா?

  ”ஆமாங்க! அவர் இந்த மாதிரி ஈவெண்ட்டுக்கு எல்லாம் பல லட்சங்கள் வாங்கிறார். நம்ம பள்ளிக்கு அவர் சில லட்சங்களை வாங்கிட்டு வர ஒத்துகிட்டார். ஆனா நீங்க அவரை வரவேற்கணும்னு மட்டும் கண்டீஷன் போட்டிருக்கார்.”

  ”அவ்வளோ பெரிய ஆள்! என்னை பெரிய மனுஷனா நினைச்சு நான் வரவேற்றாத்தான் வருவார்னு சொல்லியிருக்கிறதை நான் பெரிய கவுரவமா நினைச்சிக்கிறேன். கண்டிப்பா இந்த ஈவெண்ட்ல நான் கலந்துக்கிறேன். அவரை வரவேற்றுப் பேசறேன்!” பார்த்தசாரதி சொன்ன மாதிரியே இன்று பள்ளிக்கு வந்துவிட்டார்.

   தமிழகம் முழுவதும் பாலாம்பாள் பள்ளிகள் இருந்தாலும் இன்று ஈவெண்ட் நடப்பது சென்னையில் உள்ள பாலாம்பாள் பள்ளியில்தான்! பார்த்தசாரதிக்கு இந்த பள்ளியில் இருந்துதான் வருமானம் அதிகம். பெரிய இடத்து பிள்ளைகள் எல்லாம் இங்கேதான் படிக்கின்றன. எனவே எந்த முக்கிய நிகழ்வென்றாலும் இங்கேதான் நடத்துவார்.

  நுழைவாயிலில் கருணாகரனின் கார் வந்து நிற்க, டிரைவர் இறங்கி கார்க் கதவை திறந்து விட கோட் சூட்டில் கண்களில் கூலிங் கிளாசோடு நிதானமாக இறங்குகிறார் கருணாகரன்.

  ” வெல்கம் சார்!” என்று அவரது கழுத்தில் மாலையை போட்டு கை கொடுத்து ”அவர் ஸ்கூல் ஸ்டூடண்ட்ஸ் ஈகர்லி வெயிட்டிங் பார் யுவர் அட்ரெஸ்…” என்று முகத்தில் புன் சிரிப்போடு வரவேற்றார் பார்த்த சாரதி.

   சிறு புன் முறுவலோடு, ”தேங்க்யூ! போகலாமா?” என்று உள்ளே நடந்தார் கருணாகரன்.

அவரின் வேக நடைக்கு ஈடுகொடுக்க முடியாமல் பின்னாலேயே ஓடினர் நரசிம்மனும் பார்த்தசாரதியும்.

விழாப் பந்தலில் மேடையில் பரஸ்பர அறிமுகங்களுக்குப் பின் உரையாற்றினார் கருணாகரன். ஒருமணி நேரம் மாணவர்கள் அனைவரும் அவரது உரையை மிகக் கவனமாக கேட்டு ரசித்துக் குறிப்பெடுத்துக் கொண்டனர்.

   ”இறுதியாக ஒன்று சொல்ல விரும்புகின்றேன்!”. என்று கருணாகரன் தாளாளர் பார்த்தசாரதியை பார்த்தார்.

அவர் என்ன சொல்லப் போகிறாரோ? என்று ஆர்வமாக பார்த்த சாரதியும் மாணவர்களும் கூர்ந்து கவனித்தனர்.

   ”மாணவர்களே! உங்கள்மீது நம்பிக்கை வையுங்கள்! நமக்கு இதுவரவில்லை! நாம் அவ்வளவுதான் தோற்றுவிடுவோம்! என்று ஒரு போதும் எண்ணாதீர்கள். நான் முப்பது வருடங்கள் முன்பு இதோ இந்த பள்ளியால் உருப்பட மாட்டேன் என்று வெளியேற்றப் பட்ட மாணவன். இன்று அதே ஸ்கூலில் நீங்கள் உருப்பட வேண்டும் என்று உங்களுக்கு வகுப்பெடுத்துக் கொண்டு இருக்கிறேன். அன்று என்னை வெளியேற்றியவர் இன்று என்னை வரவேற்ற உங்கள் தாளாளர் பார்த்தசாரதி ஐயாதான்” கருணாகரன் சொல்ல அரங்கம் மட்டுமல்ல பார்த்தசாரதியும் அதிர்ந்து போனார்.

”வெறும் மதிப்பெண்கள் மட்டும் வாழ்க்கை இல்லை! எண்கள் நம் வாழ்வின் ஓர் அங்கம் அவ்வளவே! நீ மேல்நிலைத்தேர்வில் உருப்போட்டு நிறைய மதிப்பெண்களை எடுத்தால் மட்டுமே கொண்டாடப்படுகின்றாய்! முதலில் இந்த கோட்பாட்டை உடைத்தெரிய வேண்டும். உன் கல்வியின் அளவு மதிப்பெண்களில் இல்லை. நீ இந்த உலகில் கற்றுக் கொண்டதை எண்களில் அளந்துவிட முடியாது. அன்று நூற்றுக்கு நூறு ரிசல்ட் வேண்டும் என்று என்னை வெளியேற்றியது இந்த பள்ளி. ஆனால் நான் தோற்றுப் போய்விடவில்லை!”

 ”எனக்கு ஓர் அரசுப்பள்ளி இடம் கொடுத்தது. படித்தேன். தேர்வில் வெற்றி பெற்றேன். அன்று ஓர் வைராக்கியம் எடுத்தேன். என்னை வெளியேற்றியவரே என்னை ஒருநாள் வரவேற்கவேண்டும் என்பதுதான் அது. உழைத்தேன். உயர்ந்தேன்.வெறும் ஏட்டுப்படிப்பு மட்டும் வாழ்க்கைக்கு உதவாது. அனுபவங்களே சிறந்த படிப்பினையை வழங்கும். என் அனுபவங்களை உங்களுக்கு வழங்குகிறேன்.

மதிப்பெண் எடுக்கும் இயந்திரமாக மட்டும் இருந்துவிடாதீர்கள். உலகத்தோடு பழகுங்கள்! அவை உங்களுக்கு ஓராயிரம் பாடங்களைக் கற்றுத் தரும். இப்போது கிடைக்கும் மதிப்பெண்கள் உங்களுக்கு கிரீடம் கிடையாது.

வருங்காலத்தில் நீ எப்படி உருவாகப் போகிறாய்! என்பதில்தான் இருக்கிறது உன் கிரீடம்.”

”இதோ! என்னை வெளியேற்றியவரே இன்று என்னை வரவேற்று கிரீடம் சூட்டிவிட்டார்.! இது போன்ற ஓர் கிரீட்த்தை அடைய வாழ்த்துகள்!” என்று கருணாகரன் சொல்லி முடிக்கையில் அரங்கமே அதிர்ந்தது.

பார்த்த சாரதியும் நெகிழ்ந்து போய் கைதட்டிக் கொண்டிருந்தார்.

நத்தம்.எஸ்.சுரேஷ்பாபு

ஒரேஒரு மார்க்கு!

   அந்த மேனிலைப்பள்ளியின் பன்னிரண்டாம் வகுப்பு ஏ பிரிவில் இயற்பியல் பாடம் எடுத்துக்கொண்டிருந்தார் பரந்தாமன். வயது சுமார் ஐம்பதை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. ஒடிசலான தேகத்தை அந்த காலத்து பேகி பேண்ட்டும் முழுக்கைச்சட்டையும் தாங்கிக் கொண்டிருக்க விழுந்து விடுமோ என்ற நிலையில் மூக்கில் தொங்கிக்கொண்டிருந்தது மூக்குக் கண்ணாடி. ஏறியிருந்த முன் நெற்றியில் வியர்வை பெருக்கோட ஓடாத மின்விசிறியை சபித்துக் கொண்டிருக்க அந்த மாணவன் எழுந்தான். 

  தயங்கி தயங்கி, “சார்…!” என்றான்    “என்னலே!”அந்த மாணவன் மென்று விழுங்கி, மீண்டும் “சார்” என்றான்.    “நான் சாருத்தான் தெரியும்லே! ஒனக்கு என்ன வேணும்? சொல்லித் தொலைலே! டைம் வேஸ்ட் ஆவுது!” ஓயாத அலுவலகப்பணிகள் காரணமாக போர்ஷணை முடிக்க முடியாத கடுப்பில் சிடுசிடுத்தார் பரந்தாமன்.    அவரது சிடுசிடுப்பில் பயந்து போய் பம்மிய அந்த மாணவன் மீண்டும் சார்!.. என்று இழுத்தான். 

   “ஏலே வெங்காய மூதி! நான் சொல்றது ஒனக்கு ஒறைக்கவேயில்லையாலே! சீக்கிரம் விசயத்தை சட்டுபுட்டுன்னு சொல்லு! எனக்கு நேரம் ஆவுது!” பரந்தாமன் கத்தவும். அந்த மாணவன் கையில் ஒரு பேப்பருடன் வந்தான்.      “சார் இதை பாருங்க!”   என்னலே இதுக்கு? அரையாண்டு பிசிக்ஸ் பேப்பர் உன்னோடது? இதுக்கு என்னலே இப்போ?       “இல்லே சார்!”    “என்னலே! இல்லே! நொள்ளேன்னுட்டு! சட்டுன்னு விவரத்த சொல்லி தொலைடே!”     “சார்! எனக்கு ஒரு மார்க்கு நீங்க போட்டீங்கன்னா பாஸாயிருவேன்! மத்த எல்லா சப்ஜெக்ட்லேயும் பாஸ்! ஒரேயொரு மார்க்கு சார்!”   அவன் சொல்லி முடிக்கும் முன்னரே எகிறி குதித்தார் பரந்தாமன். 

“அதெல்லாம் முடியாதுலே! எதுக்குலே பிச்சை எடுக்கிறே? சொந்தமா எழுதி வாங்கு! இந்த ஒரு மார்க்கு அரை மார்க்குன்னு என்கிட்ட வர வேலை வெச்சுக்காதே!”     “இல்ல சார்! ஒரே மார்க்குதான் சார்! நீங்க போட்டா ரேங்க் வந்துருவேன்! வீட்டுலயும் அடிக்க மாட்டாங்க! ப்ளீஸ் சார்! ஒரு மார்க்கு சார்!” அவன் கெஞ்சவும் அவன் கன்னத்தில் விசிறிவிட்டார் பரந்தாமன்.        “என்ன மாட்டி விடவே வந்தியாலே! என்னை பத்தி தெரியுமாலே? மார்க்க தவிர என்னவேனா கேளுவே! ஆனா மார்க்கு மசுருன்னு மட்டும் வந்து நிக்காதலே! போ! மருவாதையா போயி ஜோலியை பாரு!” ஆவேசத்துடன் அவர் கத்தி முடிக்க மாணவன் ஒன்றும் பேச முடியாமல் கன்னத்தை தடவியபடி அப்படியே அமர்ந்து விட்டான். 

  அப்படி என்னத்தான் நடந்து விட்டது! ஒரே ஒரு மார்க்தானே! போட்டால் என்ன? பாவம் ரேங்க் எடுத்துவிட்டு போகட்டும் என்று நீங்கள் பரிதாபப் படுவீர்கள்! ஆனால் பரந்தாமன் ஏன் இவ்வளவு உறுதியாக இருக்கிறார். அதற்கு ஒரு கொசுவர்த்தி சுருளை புகைய விட வேண்டும்.      அன்றொரு நாள் பிளஸ் ஒன் மாணவர்களுக்கு வெக்டர்களின் இணைகர விதியை  நடத்திக் கொண்டிருந்தார் பரந்தாமன். வாசலில் நிழலாடவே திரும்பினார்.   பியுன் நின்றிருக்கவே, என்னப்பா முனுசாமி! என்ன விசயம்? என்றார்.   

“எச்.எம் உங்களை ரூமூக்கு வரச்சொன்னாருங்கய்யா!”   “என்னலே! என்ன ஆகிப் போச்சாம்? சுனாமி கினாமி ஏதாவது வந்து தாக்குதாமா நம்ம பள்ளிக்கோடத்தை! தாக்கீது அனுப்பிட்டாரு! பத்து நிமிசத்துல வரேன்னு சொல்லுலே!” என்றார்.    பியுன் அகன்றதும் மீதிப்பாடத்தை முடித்தார்.பாடவேளை முடியவும் எச். எம் கூப்பிட்டது நினைவுக்கு வரவே அவரது ரூமுக்குள் நுழைந்தார். பரந்தாமன். 

  “வாய்யா! பரந்தாமா! சாவகாசமா வந்து நிக்கீறு! ஒனக்கு ஓலை வந்துருக்கு! உன்னால எம்பேரும் சேந்து கெட்டுப்போயிருக்கு! நீர் என்னடான்னா எருமை மாட்டுமேல மழை பேஞ்சா மாதிரி நிதானமா வந்து நிக்கறீர்! இந்தாரும்! இதை பிடியுங்க!” என்றார் எச். எம்.    ரிடையர் ஆக சிலவருடங்களே அவருக்கு பாக்கி. செம டென்ஷன் பார்ட்டி! நெற்றியில் சூர்ணம் வியர்வையில் கலைந்து கொண்டிருந்தது. தீவிர விஷ்ணு பக்தர். பாரியான சரீரம். இதை சொல்லி முடிக்கும் போது மூச்சு வாங்கியது. கைக்குட்டையால் முகத்தை துடைத்துக் கொண்டார்.  

   “என்ன சார் ஆகிப்போச்சு இப்ப? இந்த குதி குதிக்கிறீர்!”    “ லெட்டரை படியும்யா? நீரே குதிப்பீர்!”  லெட்டரை படித்த  பரந்தாமன் அதிர்ந்து போனார். அது ஒரு மெமோ. டி.பி. ஐ யிலிருந்து வந்து இருந்தது. வரும் திங்களன்று விசாரணைக்கு வருமாறு சொல்லியிருந்தது. பரந்தாமன் இத்தனை வருட சர்வீசில் இதுவரை ஒரு மெமோ, கெட்டபெயர் எதுவும் வாங்கியது இல்லை. முதல் முதலாய் இப்போது மெமோ. அவரது சர்வீஸில் ஒரு கரும்புள்ளி.  

அப்படி என்ன தவறு செய்துவிட்டார் அவர். பெரியதாய் ஒன்றுமில்லைதான். இந்த வருடம் பேப்பர் திருத்தும் போது ஒரு தறுதலைக்கு ஒன்றிரண்டு மார்க்கை அள்ளி வீசிவிட்டார். அப்பன் வீட்டு சொத்தா என்ன? பாவம் பிழைத்துப் போகட்டும் என்று கொஞ்சம் மனம் இரங்கிவிட்டார். அதனால் வந்த வினைதான் இது. விசாரணைக்கு அழைத்துவிட்டார்கள்.   ப்ளஸ் டூ விடை தாள் திருத்துகையில் அந்த பேப்பரில் அப்படி ஒன்றும் இல்லை மதிப்பெண் போட அப்படி இப்படி ஒன்றிரண்டாய் போட முப்பத்தெட்டு வந்துவிட்டது. இன்னும் இரண்டு மதிப்பெண் போட்டால் பாஸ். பாவம் இரண்டு மதிப்பெண் ஒரு பையனின் வாழ்க்கையை வீணடித்துவிடுமே! போனால் போகட்டும் என்றும் ஆங்காங்கே அரைமதிப்பெண்கள் வீசி நாற்பது வழங்கி விட்டார். சரியாக நாற்பது என்றால் சந்தேகம் வருமே என்று இன்னும் இரண்டு கூட்டி போட்டுவிட்டார்

. அங்குதான் ஆரம்பித்தது வினை. பெயிலாக வேண்டியவன் பாஸ் ஆனோமே என்று அந்த மூதேவி சும்மா இருந்ததா?   பெரிசாய் நான் அதிக மார்க் எடுப்பேனாக்கும் என்று வரிந்து கட்டி மறுகூட்டலுக்கு விண்ணப்பித்துவிட்டது. குட்டு வெளிப்பட்டுவிட்டது. பரந்தாமன் பேப்பர் திருத்தியது சரியில்லை என்று கண்டுபிடித்து விசாரணைக்கு அழைத்துவிட்டார்கள்.   “வாய்யா! வா! எவ்வளவு வாங்கிட்டு அந்த பையனுக்கு பாஸ் மார்க்கு போட்டே?”   பேந்த பேந்த விழித்தார் பரந்தாமன்.  முகத்தில் வியர்வை பெருக்கெடுக்க, சார்! நான் அந்த மாதிரி  “இல்லேங்க! ஏதோ தவறு நடந்து போச்சுங்க…” மென்று விழுங்கினார்.    

“இன்னாயா இவ்ளோ கூலா சொல்றே? ஏதோ தவறு நடந்து போச்சுன்னு!”    பரந்தாமனால் பதில் பேச முடியவில்லை!   “சரி! பணம் வாங்கலை! அவன் உனக்கு மாமன் பையனா? இல்லே தூரத்து சொந்தமா?”    “அதெல்லாம் இல்லீங்க! ஏதோ பரிதாபப்பட்டு…”   “எதுலேயா பரிதாபம்?”     “தப்புதாங்க! பையனோட எதிர்காலத்தை பார்த்து…”    “இப்ப உன் எதிர்காலமே பாதிக்க போவுதேய்யா…”பரந்தாமன் அந்த அதிகாரியின் காலிலேயே விழுந்துவிட்டார். சார்! நான் தப்பு பண்ணலே சார்! ஏதோ ரெண்டு மார்க் போட்டா பாஸாயிடுவான் ஒரு குடும்பம் பொழைச்சிக்கும்னு இரக்கத்துலே போட்டுட்டேன் சார்! இனிமே இந்த மாதிரி நடக்காது சார்! இந்த ஒரு தடவை என்னை மன்னிச்சிருங்க சார்!  பலதடவை சார் போட்டு கெஞ்சவும் அந்த அதிகாரிக்கு சங்கடமாக போயிருக்க வேண்டும். 

  “யோவ் வாத்தி! எழுந்திருய்யா முதல்ல!”   “அந்த பையன் பாஸாகனும்னு நீ மார்க்கு போட்டே! ஆனா அவன் உனக்கே ஒலை வெச்சுட்டான் பாரு! சரி சரி! நான் பார்த்துக்கறேன்! கையில எவ்ளோ வெச்சிருக்கே கொடுத்திட்டு போ! இனிமேவாவது கவனமா இரு. இல்லே உன் மேல ப்ளாக் மார்க் விழுந்திரும்!”   பையில் இருந்த பணத்தை கொடுத்துவிட்டு  “இனிமே கவனமா நடந்துக்கிறேன் சார்” என்று தளர்வாய் வந்தவர்தான் ஆளே மாறிவிட்டார்.

மார்க் என்றாலே டென்சன் எகிறிவிடும் அவருக்கு.  அதன் பின் அவர் கிரேஸ் மார்க் போடுவார் என்று எதிர்ப்பார்ப்பது என்ன நியாயம்!   மார்க்கு போட்டுவிட்ட பாவத்திற்கு ப்ளாக் மார்க் வாங்க அவர் என்ன இளிச்சவாயரா என்ன?   பாவம் இந்த விசயம் தெரியாமல்தான் அந்த பையன் வாங்கிக் கட்டிக்கொண்டுவிட்டான். உங்களுக்கு தெரிஞ்சிருச்சு இல்லே! இனிமே யாரும் மார்க்கு கேட்பீங்க.. அவருகிட்ட?
(எனக்கு தெரிந்த ஆசிரியர் ஒருவருக்கு நேர்ந்த அனுபவம் கதையாக்கப்பட்டுள்ளது)

காணாமல் போன சூரியன்! பாப்பாமலர்!

ரொம்பரொம்ப நாளுக்கு முன்னாடி சைபீரிய காட்டுக்குள்ளே நிறைய மிருகங்களும் பறவைகளும் ரொம்ப சந்தோஷமா வசிச்சு வந்ததுங்க. அந்த பகுதிக்கு பேரு துந்த்ரா.
  அதுங்களோட மகிழ்ச்சியிலே யாரு கண்ணு பட்டுதோ தெரியலை! ஒரு நாள் அந்த காட்டுல சூரியன் காணாம போயிருச்சு! காடெங்கும் ஒரே இருட்டா போயிருச்சு.நிமிஷங்கள் மணியாகி, நாளாகி வாரங்களாகி மாதங்களாகியும் காணாம போன சூரியன் திரும்பவும்வரவே இல்லை!
  காடே இருண்டு செடிகள் வளர முடியாமல் பெரும் பயங்கரமா இருந்துச்சு அப்போது. காணாமல் போன சூரியன் எங்கே போயிருக்கும்னு கண்டுபிடிக்க மிருகங்கள் பறவைகள் எல்லாம் கூடி ஒரு கூட்டம் போட்டுதுங்க அப்போது சூரியன் காணாமல் போனதால் உலகமே இருண்டு கிடக்குது! எதுவுமே கண்ணுக்குத் தெரிய மாட்டேங்குது. உணவு கிடைக்கலை! உயிர்கள் வளராம இருக்குது. இது தொடர்ந்தா உலகமே அழிஞ்சு போயிரும். உடனே நாம எப்படியாவது சூரியனை கண்டுபிடிச்சு கொண்டு வரணும்னு பேசிக்கிச்சுங்க.
 எப்படி சூரியனை கண்டுபிடிக்கிறது?
நான் போய் தேடிக் கண்டுபிடிச்சு வரேன்! அப்படின்னு ஒரு அண்டங்காக்கை முன் வந்துச்சு. அது ரொம்ப புத்திசாலி, கொஞ்சம் மூத்த காகம். அது உலகின் பல பகுதிகளுக்கு பறந்து போய் வந்திருக்கு.   உன்னாலே எப்படி முடியும்? உலகமே இருட்டா இருக்கே! வழி தெரியுமா? அப்படின்னு மிருகங்க கேட்டுச்சு.
   நானும் இருட்டாத்தானே இருக்கேன்! எனக்கு பயம் இல்லை! நான் எப்படியாவது சூர்யனை யாரு கடத்திட்டு போயிருக்காங்க எங்க ஒளிச்சு வைச்சிருக்காங்கறதை கண்டுபிடிச்சுட்டு வந்துருவேன்! அப்புறம் அதை மீட்டு கொண்டு வர்றது உங்க பொறுப்பு. இப்படி சொல்லிட்டு காகம் பறந்து போயிருச்சு!
  காகம் திரும்பி வரட்டும்னு மிருகங்க எல்லாம் காத்து இருந்தது. அதுங்க நம்பிக்கை வீண் போகலை! ஒரு வாரம் கழிச்சு காகம் நல்ல தகவலோட வந்து சேர்ந்தது.
   நண்பர்களே! நமக்கு ஒளிகொடுத்துட்டு இருந்த சூரியனை தீய சக்திகள் கடத்திக் கொண்டு போய்விட்டது. அவை சூரியனை ஒரு பெரிய பாதாளத்தில் குகையில் புதைத்து வைத்து இருக்கின்றதாம். இதுதான் நான் கண்டுபிடித்து வந்த தகவல். இந்த பூமியை இருட்டாக்கி அழிக்கணுங்கிறது தீய சக்திகளோட விருப்பம். அந்த விருப்பம் நிறைவேறாம சூரியனை வெளிக்கொண்டு வர்றது இனிமே உங்க வேலை! அப்படின்னு காக்கா சொல்லிருச்சு.
   சரி சூரியனை தீய சக்திகள் கிட்டே இருந்து கொண்டு வர வலிமையான ஆளு வேணும். யாரை அனுப்பலாம்னு மிருகங்கள் யோசிச்சது. அப்புறம் உருவத்துல பெரிய துருவ கரடியை அனுப்பலாம்னு எல்லாம் முடிவு செய்தது. கரடி பெரிய நகங்கள், வலிமையான உடல் கொண்டது. அதுதான் தீய சக்திகளை எதிர்க்க முடியும்னு விலங்குகள் நம்புச்சுங்க.

   அப்போ பாதி செவுடான ஒரு ஆந்தை! நீங்க என்ன பேசறீங்க? எனக்கு உரக்க கொஞ்சம் சொல்றீங்களான்னு கேட்டுது.
  மிருகங்க ஆந்தை கிட்ட காணாம போன சூரியனை மீட்டெடுக்க கரடியை அனுப்ப போறோம்னு சொல்லவும், ஆந்தை சொல்லுச்சு! உங்களுக்கு என்ன ஆச்சு? கரடி பெருசுதான் வலிமையானதுதான் ஆனா ரொம்ப மெதுவானது. வழியிலே ஏதாவது சாப்பாடு கிடைச்சா வந்த வேலையை விட்டுட்டு சாப்பிட ஆரம்பிச்சிரும்! அதை நம்பி இந்த வேலையை கொடுக்கலாமான்னு கேட்டுது செவிட்டு ஆந்தை.
  எல்லா மிருகங்களும் ஆந்தை சொல்வது உண்மைதான்! கரடியை அனுப்ப வேண்டாம்! காரியம் கெட்டுப் போயிரும்! அடுத்த வலிமையான மிருகம் எதுன்னு யோசிக்க ஆரம்பிச்சுது.
 அங்கே இருந்த ஒரு சுண்டெலி,  அப்ப கரடி இல்லேன்னா அதுக்கடுத்துவலிமையானது ஓநாய்தான்! இது வேகமா ஓடும்! இதுக்கு கூர்மையான பற்கள் இருக்கு! எதிரியை பலமா தாக்கக் கூடியது அதை அனுப்பலாமான்னு கேட்டுச்சு.
  ஆந்தை வேகமாக தலையாட்டி மறுத்தது. ஓநாய் வேகமா ஓடும்! பலமானது எல்லாம் சரி! ஆனா எதிரே ஒரு மானை பார்த்தா சும்மா விடாது! வந்த வேலையை மறந்துட்டு மான் பின்னாடி துரத்திட்டு போக ஆரம்பிச்சுரும்னுச்சு!
   அப்ப யாரை அனுப்பலாம்? நீயே சொல்லு! அப்படின்னு கேட்டுதுங்க விலங்குகள் எல்லாம்.  என்னோட சாய்ஸ்  முயல் தான்!என்ன முயலா? துளியுண்டு பயல்? அவன் எப்படி தீய சக்திகளை எதிர்த்து சூரியனை மீட்டுட்டு வருவான்?
    முயல் வலிமை இல்லாதாதுதான்! ஆனா எல்லாரையும் விட வேகமா ஓடக்கூடியது. சுயநலம் இல்லாதது. பிறருக்காக தன்னையே கொடுக்க கூடிய ஓர் விலங்கு. அதை யாராலும் அவ்வளவு எளிதில் பிடிக்க முடியாது. என்னை பொறுத்த வரை முயலால்தான் சூரியனை மீட்டு வர முடியும் அப்படின்னு தீர்மானமா சொல்லுச்சு ஆந்தை.
  எல்லோரும் அதை ஆமோதிச்சு முயலை சூரியனை மீட்டு வர அனுப்பிச்சாங்க. காகம் வழிகாட்ட முயல் சூரியனை தேடி புறப்பட்டுச்சு. நீண்டநாள் பயணத்துக்கு அப்புறம் ஒரு பாறை வெடிப்புல இருந்து பள பளன்னு வெளிச்சம் வருவதை முயல் பார்த்துச்சு.
  மெதுவாக அந்த பாறை வெடிப்புக்குள்ளே எட்டி பார்த்தது. உள்ளே சூரியன் ஒரு ஓளிவட்டமா இரத்தினக்கல் மாதிரி ஒரு பக்கம் தக தகன்னு எரிஞ்சுகிட்டு இருக்கிறதை பார்த்து அதுக்கு மகிழ்ச்சி கொள்ளலை.  உடனே அது சற்றும் தாமதிக்காமல் அந்த வெடிப்பு வழியே உள்ளே இறங்கிச்சு. நொடிப் பொழுதில் சூரியனை தூக்கிட்டு அப்படியே இலை மாதிரி பறந்து வெளியே வந்துச்சு.
  அந்த சமயம் சூரியனை திருடி வச்ச பேய்களான தீய சக்திகள் முயலை துரத்த ஆரம்பிச்சிருச்சுங்க. முயல் சூரியனை விடாம தூக்கிட்டு ஓட தீய சக்திகள் அதை நெருங்க முயல் ஒரு காரியம் பண்ணுச்சு.

  தன் கையில் இருந்த சூரியனை கீழே போட்டு அதை தன் காலால் ஒரு உதை உதைச்சிருச்சு. இப்ப சூரியன் இரண்டா போயிருச்சு. ஒரு பக்கம் நெருப்பா இருக்க இன்னொரு பக்கம் வெண்மையா குளுமையா இருந்துச்சு.
 முயல் இப்ப தன் வலிமையெல்லாம் திரட்டி தன் இடது காலால் வெண்மையான அந்த கல்லை வானத்தை நோக்கி உதைச்சுது. அது முயல் உதைச்ச வேகத்துல மிக வேகமா எட்ட முடியாத உயரமான வானவெளியிலே போய் ஒட்டிக்கிருச்சு. அங்கிருந்து பால் போல ஒளியை வீச ஆரம்பிச்சுது. அதைத்தான் நாம இப்போ நிலான்னு சொல்றோம்.
  முயல் இப்ப மூணாவது அடியா அந்த நெருப்பு பந்தை ஓர் உதை உதைக்க அது வேகமா நிலாவையும் தாண்டிப்போய் வானவெளியில் உக்காந்துச்சுகிச்சு. தன் ஒளியை பிரகாசமா வெளியிடவும் இருட்டு மறைஞ்சு உலகமே வெளிச்சம் பட ஆரம்பிச்சுது.
   வெளிச்சம் படவும் தீய சக்திகளாலே தலை காட்ட முடியலை! தோத்து போன அதுங்க திரும்பவும் அந்த பக்கம் தலைவெச்சு படுக்கல அவை பழைய படி பாதாள லோகத்துக்கு ஓடிப்போயிருச்சுங்க.
  சின்ன விலங்கா இருந்தாலும் புத்திசாலித்தனமா செயல்பட்டு சூரியனை கண்டு பிடிச்ச முயல் தன்னுடைய காட்டுப்பகுதியான துந்த்ராவிற்கு வந்ததும் எல்லா விலங்குகளும் அதை கொண்டாடி மகிழ்ந்தன.
  ராத்திரி பொழுதுல முயல் நிலாவுக்கு போயி விளையாடிட்டு வரும்! அதை நீங்க கூட பார்த்து ஐ முயல்!னு சொல்லியிருப்பீங்க! அது நிலா முயலுக்குக் கொடுத்த பரிசு.
செவி வழிக்கதை)

தவளைகளின் கச்சேரி!

ரொம்ப காலத்துக்கு முன்னாடி அழகாபுரி நகரத்தை ஒரு ராஜா ஆண்டுவந்தாரு. அவர் அழகாபுரியை அழகா மாத்தறேன் அப்படின்னு சபதம் எடுத்துக்கிட்டு நகரை விரிவு பண்ணாரு. அகல அகலமான சாலைகள். நிறைய அலங்கார விளக்குகள் நாடே ஜெகஜ்ஜோதியா மாத்தினாரு. அந்த சாலைகளில் எந்த தடையும் இல்லாம ரதங்கள் அதிவேகத்தில் பயணிக்கலாம்.
     சாலை வசதி இருக்கிறதாலே பெரிய பெரிய தொழிற்சாலைகள் எல்லாம் அழகாபுரிக்குள்ள வந்துருச்சு. அந்த தொழிற்சாலைகளிலே வேலை செய்ய நிறைய மக்களும் வந்து சேர்ந்தாங்க. தொழிற்சாலைகள் நிறைய நிலத்தடி நீரை உறிஞ்சுகிச்சு. அதே சமயம் விவசாயம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா காணாம போயிருச்சு. தொழிற்சாலை கழிவுகளும் மக்கள் பெருக்கத்தாலே வீட்டு கழிவுகளும் அந்த நகரத்துலே ஓடின ஆத்துலே கலந்துருச்சு.
   தெள்ளிய நீரோடையா பாய்ஞ்ச ஆத்துலே ஒரே கழிவுத் தண்ணி கலங்கலா ஓடுச்சு. ஆற்றிலே வசிச்ச மீனுங்க சின்ன சின்ன உயிரினங்கள், தவளைகள், பூச்சிகள் எல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா செத்துப் போச்சுங்க. நகரை அழகு படுத்தறேன் வேலைவாய்ப்பை அதிகப் படுத்தறேன்னு சொன்ன ராஜாவுக்கு இப்ப நாம தப்பு செய்துட்டோம்னு தோணிச்சு.
   தொழிற்சாலை புகைகளாலே வானமே மாசு பட்டு ஒரே கறுப்பா போயிருச்சு! நகரத்துலே வந்து போன வாகனங்கள் விட்ட புகையும்  சேர்ந்து காற்றுல மாசு ஏற்பட்டு போச்சு. நகரத்துலே போதிய மரங்கள் இல்லை. எங்க பார்த்தாலும் வானுயர்ந்த கட்டிடங்கள் அதனாலே நகரமே வெப்பமயமா ஆகிப் போச்சு.
     ஒரு காலத்துலே நிறைய மழை பொழிவை தந்துகிட்டிருந்த மேகங்கள் இந்த வெப்ப காற்றினாலே அழகாபுரி பக்கமே திரும்பலை! மழையே இல்லை! குடிதண்ணீருக்கு பற்றாக்குறை வந்துருச்சு. ரொம்ப தூரத்துல இருந்து கிராமத்திலே இருக்கிற ஏரி நீர் குளத்து நீர், அப்புறம் ஆழ்துளை குழாய் போட்டு நீரை நகரத்துக்கு கொண்டு வந்தும் நீர்பற்றாக்குறை இருந்துக்கிட்டே இருந்துச்சு.    மக்கள் பெருக்கத்தை கட்டுப்படுத்தவே முடியலை. அதனாலே நகரமே மாசு அடைஞ்சு போச்சு. நதிகள்லே வசிச்ச மீன்கள் எல்லாம் கொஞ்சம் செத்து போய் மிச்சம் கடலுக்கு போயிருச்சு. தவளைகளாலே கடலுக்கு போக முடியலை!
     அழகாபுரி  சுரபி ஆத்துலே வசித்த தவளைகள் எல்லாம் ஒரு நாள் கூடிச்சுங்க.. “இந்த ஆத்துலே நம்மலாளே வசிக்க முடியலை! வேற இடமும் நமக்கு இல்லே. இந்த நதியை சுத்தப் படுத்தனும்”அப்படின்னு சொல்லுச்சுங்க.

  அப்ப தலைவர் தவளை சொல்லுச்சு, “இந்த நாட்டு மஹாராஜாவாலேயே இந்த ஆத்தை சுத்தப் படுத்த முடியலை! நாம எப்படி சுத்த படுத்தறது. இந்த மனுஷங்க சும்மா இருப்பாங்களா? அவங்க போடற கழிவுகளை அள்ளி முடிக்க நம்ம இனம் போதாது”அப்படின்னு சொல்லுச்சு.
   அப்ப ஒரு இளவயது தவளை சொல்லுச்சு! “முயன்றால் முடியாதது எதுவும் இல்லே! நாம வருண பகவான் கிட்ட முறையிட்டு மேகங்களை பொழிய சொல்வோம். விடாது மழை பேய்ஞ்சா அதுலே அழுக்கெல்லாம் அடிச்சுக்கிட்டு போயிரும். வெள்ளம் பாதிச்சாவாது இந்த நாட்டு மக்களுக்கு புத்தி வந்து நீர் நிலைகளை மதிக்க ஆரம்பிப்பாங்க. இப்பவே நாம போய் வருண பகவானை பார்ப்போம்” அப்படின்னு சொல்லுச்சு.
      உடனே வருணபகவானை நினைச்சு எல்லாம் தவளைகளும் ப்ரார்த்தனை பண்ணிச்சுங்க. தேவலோகத்துல இருந்த வருண பகவானுக்கு தவளைகளோட  ப்ரார்த்தனை கேட்டுச்சு. அவரும் இரக்கப்பட்டு தவளைங்க கிட்டே பேசினாரு.
    “தவளைங்களே உங்க கோரிக்கை என்ன?”ன்னு கேட்டாரு… “தவளைங்களும் இந்த மாதிரி அழகாபுரி ஆத்துலே வசிக்கிறோம்! அங்க ஒரே கழிவு தண்ணியா ஓடுது அதனாலே எங்களாலே வசிக்க முடியலை! நீங்கதான் மேகங்களை அனுப்பி மழை பொழிய வைச்சு ஆத்துல இருக்கிற மாசை நீக்கணும்!”னு வேண்டிகிச்சுங்க.
      “ஏம்பா தவளைங்களே நான் மேகங்களை அனுப்புவேன். ஆனா மேகங்கள் குளிர்ச்சி அடைஞ்சாதான் மழை பொழிய முடியும். உங்க ஊருலே ஒரே வெப்ப காத்தா இருக்கே நீங்க வாயு பகவான் கிட்டே போய் ஈரக்காற்றா வீசச் சொல்லுங்க அப்பத்தான் மேகம் குளிர்ந்து நிறைய மழை பொழியும்”னு சொன்னாரு.
      தவளைங்களும் வாயுபகவானை வேண்டுதல் பண்ணுச்சுங்க. வாயு பகவானும் தவளைங்க குறைய கேட்டுகிட்டாரு. ஆனா அவர் சொன்னாரு “உங்க ஊரிலே மரங்களே இல்லை. நிறைய தொழிற்சாலைங்கதான் இருக்கு நான் குளிர்ந்த காத்துக்கு எங்க போவேன்?” அப்படின்னாரு.
     “அப்ப எங்க கதி என்ன? நாங்க எல்லாம் செத்து போக வேண்டியதுதானா?”ன்னு “ஓ”ன்னு அழுதுச்சுங்க  தவளைங்க! அதுங்க கண்ணீர் ஆறா பெருக்கெடுத்து வர வாயு பகவானுக்கு ஒரு யோசனை தோணிச்சு.
   “தவளைங்களா இங்க நீங்க அழுது கச்சேரி வைக்கிற மாதிரி உங்க ஆத்துலே இறங்கி  அழுது கச்சேரி வையுங்க ஒங்க கண்ணுலே இருக்கிற ஈரத்தை காத்தா கடத்தி மேகத்தை பொழிய வைக்கிறேன்”னு சொன்னாரு.   தவளைங்களும் சம்மதப்பட்டு ஆத்தங்கரையிலே வந்து “ஓ”ன்னு அழுது கச்சேரி வச்சிருச்சுங்க. அது அழ வருண பகவானும் மேகக் கூட்டங்களை அனுப்பி வைச்சாரு. மேகத்து மேல ஈரக்காற்றை பட வைச்சாரு வாயு பகவான்.
   மேகங்களும் தவளைங்க அழுகைக்கு பரிதாபப் பட்டு இருக்கையிலே ஈரக்காற்று பட்டு மழையை பொழிய துவங்கின. ஆஹா! ரொம்ப நாளுக்கு அப்புறமா மழை பெய்யுது விடாதீங்க இந்த கச்சேரியை இன்னும் உற்சாகமா பாடுங்கன்னு தவளைங்க இன்னும் வேகமா அழ ஆரம்பிச்சுது. மேகமும் விடாம மழை பொழிய ஆத்துலே வெள்ளம் கரை புரண்டிருச்சு.
   ஆத்து தண்ணி அழுக்கெல்லாம் அடிச்சிக்கிட்டு போக தவளைங்களுக்கு ஒரே குஷி! இன்னும் அதிகமா பாட ஆரம்பிச்சுதுங்க வெள்ளமும் பெருக்கெடுத்து ஓடி கழிவா இருந்த ஆறு  இப்பதான் உண்மையான நதியா மாறுச்சு.

    வருணபகவானுக்கும் வாயுபகவானுக்கும் நன்றி சொன்ன தவளைங்க,” இனியாவது இந்த மனுச பசங்க நம்மளை நிம்மதியா இருக்க விடுவானுங்களா பார்க்கணும்”னு சொல்லி தண்ணியிலே குதிச்சு விளையாட ஆரம்பிச்சுதுங்க.
     “இனியும் அவங்க திருந்தலைன்னா நம்ம கச்சேரியை தொடர்ந்து பாடி மனுஷங்களை உலகத்தை விட்டே விரட்டி அடிச்சுட்டா போச்சு” அப்படின்னு சொல்லுச்சு ஒரு தவளைஅதைக்கேட்டு மத்த தவளைங்க எல்லாம் “ஹ்ஹாஹா’ன்னு சிரிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சுங்க.

தங்கள் வருகைக்கு நன்றி! பதிவு குறித்த கருத்துக்களை பின்னூட்டத்தில் தெரிவித்து ஊக்கப்படுத்துங்கள்! நன்றி!
    

நிற்காதே ஓடு!

நகரில் இருந்து சற்று ஒதுங்கி கடற்கரை ஓரமாக  இருந்தது அந்த ரிசார்ட். ஆங்காங்கே தனித் தனி குடில்கள். அனைத்திலும் சகலவிதமான வசதிகளுடன் கூடிய அறைகள். டிவி. வைஃபை, ஏசி, ப்ரிட்ஜ் என அனைத்தும் அங்கே வாங்கும் பணத்திற்கேற்ப வழங்கப்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. சமூகத்தின் பிரபலங்கள் ரிலாக்ஸ் தேடி அந்த குடில்களில் தஞ்சம் புகுவது வழக்கம். உடன் குடியும் கும்மாளமும் சேர்ந்திருக்கும்.

அப்படி ஒரு குடிலுக்குத்தான் வந்திருந்தாள் மேகலா. மேகலா யார் என்று நீங்கள் கேட்டீர்கள் என்றால் டிவி சீரியல்கள் பார்க்காத விநோத ஜந்துவாக நீங்கள் இருக்க வேண்டும். பிரபல டிவிக்களில் வீஜேவாக இருந்து இப்போது சீரியல் கதாநாயகியாக ப்ரமோட் ஆகியிருந்தாள். அஜய் டீவியில் அவள் கதாநாயகியாக நடிக்கும் “ஆண்டவன் ஸ்டோர்ஸ்” டி.ஆர்.பி யில் எகிறிக்கொண்டிருந்தது. ஆண்டவன் ஸ்டோர் அமுதா என்றே எல்லோராலும் அறியப்பட்டிருந்தாள் மேகலா.

மேகலா சாதாரணமான பெண் இல்லை! துணிச்சல் மிக்கவள். சிலம்பம் கராத்தே என்று பழகியிருந்தாள். மூன்று மொழிகளில் பேசுவாள். டான்ஸ் ஓவியம் என்று எக்ஸ்ட்ரா கரிக்குலர் ஆக்ட்டிவிட்டீஸ் அதிகம் அவளிடம் இருந்தது. இந்த விஷயமே அவளை டிவி விஜேவாக ஆக்கியிருந்தது. மருத்துவம் படித்துக்

கொண்டிருந்தவள் படிப்பு முடிந்த்தும் அவளுக்கு பிடித்த விஜே தொழில் செய்யப்போவதாக சொல்லி ஒரு சின்னஞ்சிறு சேனலில் நுழைந்தாள். இரண்டே வருடங்களில் ஏகப்பட்ட வளர்ச்சி! இதோ அஜய் டீவியில் ஒரு முக்கிய ஆங்கராகவும் சீரியல் கதாநாயகியாகவும் அசத்திகொண்டிருக்கிறாள்.

அன்று சீரியல் ஷூட்டிங்கில் இருக்கையில்  ஒரு போன் கால் வந்தது. அந்தக் கால் தான் இந்த ரிசார்ட்டுக்கு அழைத்து வந்தது. ஷூட்டிங் ப்ரேக்கில் தான் அந்த காலை அட்டெண்ட் செய்தாள் அவள். “ஹலோ மேகலா மேடமா?”

”ஆமாம்! நீங்க யாரு?”

”நான் யாருங்கிறது முக்கியம் இல்லே! நான் சொல்லப் போற விஷயம்தான் முக்கியமானது!”

”அப்படி என்ன முக்கியமான விஷயம்!”

”நீங்களும் ராம்நாத்தும் கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறதா கேள்விப் பட்டேன்! உண்மையா?”

”ஆமாம்! அதுக்கென்ன?”

”ராம்நாத் நல்லவன் கிடையாது!”

”இதை நீ ஏன் பொறாமையாலே சொல்லக் கூடாது?”

”பொறாமையா? எனக்கா? உங்க மேலேயா?”

”ஏன் இருக்கக் கூடாதா? நான் ஒரு பிரபல விஜே! என் மேலே உங்களுக்கு பொறாமை ஏற்பட்டு எனக்கு நல்ல வாழ்க்கை அமையக் கூடாதுன்னு நீங்களா எதாவது கதை கட்டி விடலாம் இல்லையா?”

”நான் யாருன்னு தெரிஞ்சா நீ இப்படி பேசியிருக்க மாட்டே?”

”நீங்கதான் அதைச் சொல்ல மாட்டேங்கிறீங்களே?”

”ஹாஹாஹா! இப்படி சாமர்த்தியமா பேசி என்னை யாருன்னு தெரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ண வேணாம். உன்னை விட அதிக புகழ்வெளிச்சம் பார்த்தவள் நான். உன் வருங்கால புருஷனாகப் போற ராம்நாத் எனக்கும் வலைவிரிச்சுப் பிடிச்சு ஏமாத்திட்டான். நான் மட்டும் இல்லே.. இன்னும் சிலபேர் அவன் வலையிலே விழுந்து ஏமாந்து போயிருக்காங்க! உனக்கு நம்பிக்கை இல்லேன்னா ஒரு விடியோ க்ளிப்பிங் அனுப்பறேன் பாரு! அப்புறமா இன்னிக்கு ஓல்ட் மஹாபலிபுரம் ரோட்ல இருக்கிற ஸீ ஷோர் ரிசார்ட்டுக்கு வந்து  ஏ 87 ஹட்டுக்கு வந்து பாரு..!”

பேசியவள் போனை வைத்துவிட்டாள். அடுத்த சில நொடிகளில் ஒரு விடியோ வாட்சப்பில் வர ஓப்பன் செய்தாள். அதில் மங்கலான வெளிச்சத்தில் ராம்நாத் அரைகுறை ஆடையுடன் ஒருபெண்ணுடன் சல்லாபித்துக் கொண்டிருந்தான்.

 ” சே… ”அவள் முகம் கோபத்தால் துடித்தது.

இவ்வளவு மோசமானவனா இந்த ராம்நாத்! எப்படியெல்லாம் சுற்றிசுற்றி வந்தான். வீட்டுக்கே வந்து உங்கள் பெண்ணை எனக்குத் திருமணம் செய்து கொடுக்கவில்லை என்றால் தற்கொலை செய்து கொள்வேன் என்று பெற்றோரிடம் கண்ணீர் விட்டு அழுதான்.

 ஒரு சாதாரண அரசு உத்தியோகம் பார்த்து ரிட்டையர்ட் ஆன அப்பாவிற்கு ராம்நாத்தின் பணக்கார பவிசு சுத்தமாக பிடிக்கவில்லை! உங்கள் தகுதிக்கு நாங்கள் தகுதியானவர்கள் இல்லை என்று எத்தனையோ விதமாகச் சொல்லிப் பார்த்தார். ஆனாலும் விடாமல் துரத்திக் கொண்டிருந்தான். ஒவ்வொரு ஷூட்டிங்க் ஸ்பாட்டிலும் கையில் ஒரு ரோஜா பூங்கொத்தோடு காத்திருப்பான். தினம் தினம் வாட்சப்பில் டெக்ஸ்ட் செய்வான். கவிதை மழை அதில் பொழிவான்.

அவனது பெற்றோர் கோயிலுக்குப் போனால் அங்கே அவர்களுக்கு முன்னால் பக்திப்பழமா காத்திருப்பான். அவளது ஓவ்வொரு அசைவையும் அவன் பின் தொடர்ந்தான்.

பலமாத நச்சரிப்புக்கு பின் போன மாதம்தான் மேகலாவின் பெற்றோர் அவனுக்கு தலை அசைத்தார்கள். சிம்பிளாக ஒரு நிச்சயதார்த்தம் செய்து மொதிரம் மாற்றிக் கொண்டார்கள். அதன் பின் ரொம்பவும் உரிமை எடுத்துக் கொண்டான்.” இனி நீ எனக்கு மட்டும் சொந்தம்.  இந்த டிவி சிரியலில் நடிப்பதை எல்லாம் விட்டுவிடு. என் பொண்டாட்டி மற்றவர்களை தொட்டு நடிப்பது எனக்குச் சுத்தமாக பிடிக்காது! எனக்கு நீ உனக்கு நான்”! என்றான்.

மேகலா முதலில் அதிர்ந்து போனாள். அவளுடைய ஆம்பிஷனே ஆங்கரிங் அவளுக்குப் பிடித்த தொழிலையே இவனை மணப்பதற்காக விட்டுவிட வேண்டுமா? ”நோ! முடியாது ”என்றாள்.

”என் கனவு! என் லட்சியம் எல்லாம் டிவி ஷோ காம்பியரிங்கும் ஓர் ஆர்ட்டிஸ்டா வாழணுங்கிறதுதான்! அதுக்காக நான் படிச்ச படிப்பையே தூக்கிப் போட்டுட்டு இந்த பீல்டுக்கு வந்தேன். உங்களுக்காக இதெல்லாம் விட்டுக் கொடுக்க முடியாது. நான் என் தொழில்லே சுதந்தரமா இருக்கலாம்னு நாம லைப் பார்ட்னராகலாம்! முடியாதுன்னா இப்பவே நம்ம எங்கேஜ்மெண்ட்டை கேன்சல் செய்துக்கலாம்” என்று முகத்தில் அடித்தார் போல சொல்லிவிட்டாள்.

ராம்நாத்துக்கு  ஆத்திரம் அதிகமாக இருந்தது.” நான் யார் தெரியுமா? என் பேங்க் பேலன்ஸ் ஸ்டேட்டஸ் தெரியுமா? என்னோட வைஃப்  ஆயிரத்துக்கும் ஐநூறுக்கும் காம்பியரிங் செய்தா எனக்கு எவ்வளோ பெரிய அவமானம் தெரியுமா?” என்றான்.

”நான் காம்பியரிங் செய்யறது பிடிச்சுத்தானே என்னை பெண் கேட்டு வந்தீங்க? ”

”இட்ஸ் ஓக்கே! நீ காம்பியரிங் வேணா பண்ணு! ஆனா சீரியல் பண்ணாதே!”

”ஸாரி மிஸ்டர் ராம்நாத்! எங்கேஜ்மெண்ட் ஆனவுடனேயே உங்க சுயரூபத்தை காட்டினதுக்கு நன்றி! உங்களுக்கும் எனக்கும் செட் ஆகாது! இந்தாங்க நீங்க போட்ட ரிங்! ”என்று கழட்டி எறிந்த மேகலா விறுவிறுவென வெளியேறினாள்.

அதற்கப்புறம் ஒருவாரம் ராம்நாத்திடமிருந்து எந்த தகவலும் இல்லை! ஷுட்டிங் ஸ்பாட்டிலும் எந்த தொந்தரவும் இல்லை! நேற்று இரவுதான் டெக்ஸ்ட் பண்ணினான். ”மன்னித்துவிடு! கொஞ்சம் பொசஸ்ஸிவா நடந்துகிட்டேன்! காம்பியரிங் உன் ஆம்பிஷன்னு புரிஞ்சுகிட்டேன்! உன் தொழில்ல நான் இடையூறு செய்ய மாட்டேன்! எனக்கு நீ வேணும்! ”என்றான்.

”யோசிக்கிறேன்!” என்று பதில் அனுப்பி போனை ஸ்விட்ச் ஆப் செய்து விட்டாள் மேகலா

இன்று அதைத்தொடர்ந்து வந்த இந்த போன்காலால் ஸீ ஷோர் ரிசார்ட்டிற்கு தன்ன்ந்தனியாக  வந்திருக்கிறாள். அதோ ஏ 87 ஹட். வேகமாக நடக்கிறாள் மேகலா.

 கதவு பூட்டியிருக்க திறந்திருந்த ஜன்னல் வழியே  எட்டிப் பார்க்கிறாள். உள்ளே..

ஒரு பெண் அலறும் சத்தம். அவளை பலவந்தம் செய்து கொண்டிருக்கிறான் ராம்நாத்.அவன் பிடியில் இருந்து நழுவ அந்தப் பெண் முயற்சித்துக் கொண்டிருக்க அவள் கரங்களை பிடித்து இழுத்து படுக்கையில் சரித்துக் கொண்டிருந்தான் ராம்நாத். “யூ ராஸ்கல்!” விடுடா அவளை இல்லேன்னா போலிஸை கூப்பிடுவேன்…!”

ஜன்னலுக்கு வெளியே இருந்து குரல் கொடுத்தாள் மேகலா

திடீரென மேகலாவைப் பார்த்ததும் அதிர்ச்சியான ராம்நாத்தின் பிடி நழுவ அந்தப் பெண் கதவைத்திறந்துகொண்டு ஓட

“ஏய்! நீ எப்படி இங்கே வந்தே…! அவ போனா என்ன? உன்னை என்ன செய்யறேன் பார்…!”

ஓட ஆரம்பித்தாள் மேகலா..!

”ஏய் நில்லுடி! இது என்னோட ஏரியா! தப்பிக்கவே முடியாது..!”

ஓடிக்கொண்டே தன் அண்ணனுக்கு வாய்ஸ் மெசேஜ் அனுப்பினாள் மேகலா.

ரிசார்ட்டுக்குள்ளே அது என்ன?  ஒரு கல்லறை மாதிரி இருக்கிறதே..!

மூச்சிறைக்க ஓடி ஒரு கல்லறையின் பின் ஒளிந்தாள்.

பின்னாலேயே துரத்திவந்த ராம்நாத்தால் அவளை பிடிக்க முடியவில்லை!  பின்னே சும்மாவா? மேகலா ஒரு ரன்னிங் சேம்பியனும் கூட.

மூச்சிறைக்க கல்லறைத்தோட்டத்தில் நுழைந்த ராம்நாத்தை வரவேற்றான் கோவிந்தன்.

“என்னங்க சார் இப்படி ஓடியாறீங்க?”

”மண்ணாங்கட்டி! எனக்கு முன்னாடி இங்கே ஒரு பொண்ணு ஓடியாந்தா! நீ என்ன பண்ணிக்கிட்டிருக்கே?”

”அப்படி யாரும் வரலீங்களே…!”

”அப்ப நான் பொய் சொல்றேனா?”

”இந்த கல்லறை தோட்ட்த்துக்குத்தான் அவ ஓடியாந்தா? மீடியா பொண்ணு! அவ தப்பிச்சிட்டா நம்ம கதை க்ளோஸ்!”

”சார்! அப்படியெல்லாம் நம்மகிட்டேயிருந்து தப்பிக்க முடியுமா? இங்கே எத்தனை பொண்ணுங்களை சமாதி ஆக்கியிருக்கோம்! இது நம்ம கோட்டை! இங்கே இருந்து ஒரு ஈ எறும்பு கூட வெளியே போக முடியாது!”

”இப்படி வாய் கிழிய பேசு! ஆனா காரியத்துலே கோட்டை விட்டுரு! அவ இந்த வழியாத்தான் வந்தா? அவளை பிடிக்காம கோட்டை விட்டுட்டியே!”

”சார்! நான் அவசரமா ஒண்ணுக்கு இருக்கப் போயிருந்தேன்! அப்பத்தான் அந்தப் பொண்ணு உள்ளே நுழைஞ்சிருக்கணும்! இப்ப ஒண்ணும் ஆகிப்போயிடலை! இந்த கல்லறைதோட்ட்த்துக்கு இது ஒண்ணுதான் வழி! அப்படியே வெளியே போயிட முடியாது! நாலா பக்கமும் காம்பவுண்ட் போட்டிருக்கு! தாண்டி குதிச்சு போக முடியாத உயரம். எப்படியும் இந்த பக்கம் வந்துதான் ஆகணும் பிடிச்சிரலாம்.”

”ஏய் நீ நினைக்கிற மாதிரி பொண்ணுல்லே அவ! அத்லெடிக் கேர்ள். என்னாலே அவ ஓட்டத்தை பிடிக்க முடியலை!  அவ தாண்டிக் குதிச்சு கூட ஓடிருவா! ”

”இன்னிக்கு அவளா நானா பார்த்துடறேன் சாமி!”

”இந்தா பிடி! இதை உன் செலவுக்கு வைச்சுக்க! எனக்கு அவ உயிரோட வேணும்!” சில ஐநூறு ரூபாய் தாள்களை நீட்டினான் ராம்நாத்.

அப்போது அங்கேயிருந்த ஒரு கல்லறைக்குப் பின்னால் அசைவு தெரிந்தது.

”டேய்! அவ அங்கேதான் ஒளிஞ்சுகிட்டிருக்கா..போலிருக்கு! அசைவு தெரியுது..”

”வாங்க சாமி! போய் புடிப்போம்…!”

இருவரும் ஒரு அடி முன் வைக்க,

”ஹாஹாஹா! ”என ஓர் பேரிரைச்சல் ஒலிக்க அதிர்ந்து வானை நிமிர்ந்து நோக்கினர்

ஒரு பெண்ணின் முகம் மட்டும் கண்களில் தீ கக்கிக் கொண்டு ஆக்ரோஷமாக அங்கே உயர்ந்து நின்றது..

 ” நீ… நீ..? “

”யாருன்னு மறந்து போச்சா ராம்நாத்?”

”க… கல். கல்பனா…!”

”பரவாயில்லையே…! பத்துமாசம் ஓடிப்போயும் மறக்காம நினைவுல வைச்சிருக்கியே..!”

வியர்த்து வழிந்தான் ராம்நாத். கோவிந்தன் பேச்சு மூச்சுவரமால் சிலையாக நிற்க

”ஏய் கோவிந்தா! ஏண்டா அப்படியே நிக்கறே..! ஏதாவது செய்யுடா! இது  கல்பனாவோட ஆவி… ”

  ”ஆவிகளை எல்லாம் என்னாலே கட்டுப்படுத்த முடியாது சார்!” குரல் நடுங்கியபடி கோவிந்தன் சொல்ல…

  ஓட ஆரம்பித்தான் ராம்நாத்..

”ஓடாதே…! நில்லு…! ” கல்பனா ஆவேசமாக குரல் கொடுக்க

”இ.. இல்லே.. ”என்று அலறியபடியே ராம்நாத் ஓடவும் வாசலில் போலிஸ் ஜீப் வந்து நிற்கவும் சரியாக இருந்தது.

மேகலாவின் அண்ணன் எஸ்.ஐ சரவணன் ஜீப்பில் இருந்து இறங்க இரண்டு கான்ஸ்டபிள்கள் ஓட முயன்ற ராம்நாத்தை  பிடித்துவந்தனர்.

கல்லறை தோட்டத்தில் இருந்து கல்பனா வேடத்தை கலைத்தபடி வெளியே வந்தாள் மேகலா.

ராம்நாத்தின் முகம் இன்னமும் வெளிறிப் போனது!” நீ மேகலாவா? கல்பனா இல்லையா?”

”அதிர்ச்சியா இருக்கா ராம்நாத்?”

”கல்பனா யாரு தெரியுமா?”

”யாரு? அவளும் ஒரு டீவி ஆர்ட்டிஸ்ட்தானே..!”

”ஆமா! ஆனா அவ கோவிந்தனோட பொண்ணுன்னு உனக்குத் தெரியாது..!”

”இந்த ரிசார்ட்டை கட்டி உன் லீலைகளை நடத்தி பல பெண்களை சீரழிச்சி கொன்னு இங்கே புதைச்சிருக்கே! கல்பனா உன் வலையிலே விழுந்து செத்தப்புறம் உன்னை பழிவாங்கறதுக்காகவே இங்கே வேலையிலே சேர்ந்திருக்கார் கோவிந்தன்.”

”உன்கூட எனக்கு எங்கேஜ்மெண்ட்னு நியுஸ் வந்த்தும் என்னோட தீவிர ரசிகரான அவர் நானும் பாதிக்கப் படக் கூடாதுன்னு எனக்கு போன் செய்தார். அவர் சொன்ன விஷயங்களை முதல்லே நான் நம்பலை! அப்புறம் வீடியோ ஆதாரத்தோட அனுப்பவும் தனியா வந்து சந்திச்சேன். உண்மைகளை தெரிஞ்சுகிட்டேன்.  உன்னை கையும் களவுமா பிடிக்கணும்னு திட்டம் போட்டோம்.”

”இன்னிக்கு நீ அந்த பொண்ணை கூட்டிக்கிட்டு ரிசார்ட் வரப்போறதை மேசேஜ் பண்ணிட்டார் கோவிந்தன். நான் உடனே வந்து உன்னை பிடிக்கப் போட்ட நாடகம்தான் இந்த பேய் வேஷம்.”

”இந்த பேய்வேசத்தாலே உன் வேஷம் கலைஞ்சு போச்சு! இனிமேலாவது பெண்களை போகப் பொருளா நினைக்காம காமத்தோட பார்க்காம தெய்வமா நினைச்சு பழகுடா!”

மேகலா சொல்லி முடிக்கவும் மீடியாக்கள் வந்து சூழ்ந்து வெளிச்சம் போடவும் முகத்தை மூடிக்கொண்டான் ராம்நாத்.

 டிஸ்கி:  நண்பர் பாலகணேஷ் முகநூலில் வைத்த படத்திற்கு கதை எழுதும் போட்டியில் ஆறுதல் பரிசு பெற்ற கதை.